Η κρίση με απλά λόγια

Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά. Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο... περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.
Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.
Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι 500 ευρώ!!! Και αποχώρησε...
Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα. Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.
Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.
Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους. Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο.
Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως . ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου. Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση.
Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαιδάρους!!!...
Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή/οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.
Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων. Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν "με τον ιδρώτα τους".
Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής. Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες.
Πηγη : http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2012/10/blog-post_101.html

Διαβάστε όλο το άρθρο...

AΠΙΣΤΕΥΤΟ VIDEO: Πλήρωσε με μονόλεπτα την εφορία!

Και πολυ καλα τους εκανε....

Διαβάστε όλο το άρθρο...

Εγραψε για εμας η εφημεριδα "Δημοκρατης" της Λεσβου...

Χαλαρώστε στον «ΙΣΑΛΟ»
11 χρόνια τώρα ο ΙΣΑΛΟΣ, στο Ταβάρι Μεσοτόπου, αποτελεί τον πρώτο σταθμό της πρωινής βόλτας για καφέ, συντροφιά με όμορφες, χαλαρές μελωδίες, το μεσημεριανό παγωτό και την απόλαυση μιας παγωμένης μπύρας, καθώς νυχτώνει σε Chill out ρυθμούς...
Επίσης, είναι το ιδανικό μέρος για να ξεκινήσουμε τη βραδινή μας έξοδο, πίνοντας δροσερά ποτά και coctail's σε πιο έντονους μουσικά ήχους...
Πρόκειται για το κατάλληλο μέρος, στο οποίο μπορεί κάποιος να χαλαρώσει, να ξεκουραστεί και να ξεχαστεί από διάφορα προβλήματα που τον απασχολούν.
Στον ΙΣΑΛΟ, ο καθένας μπορεί να νιώσει οικεία και όμορφα.
Αξίζει τον κόπο για ένα μπάνιο στην παραλία στο Ταβάρι και αμέσως μετά κάτι δροσιστικό στον ΙΣΑΛΟ.
http://www.dimokratis.gr/index.php?id=25177&view_option=subject

Διαβάστε όλο το άρθρο...

Σαν σήμερα...

1905: Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν διατυπώνει, σε ηλικία 26 ετών, την ειδική θεωρία της σχετικότητας και την περίφημη εξίσωσή του Ε=m.c2, σε άρθρο του στο γερμανικό περιοδικό Χρονικά της Φυσικής.

Διαβάστε όλο το άρθρο...

Κομματάρα...

Διαβάστε όλο το άρθρο...

Γεια σου Ελληναρά! Εδώ ο πραγματικός Έλληνας, να με θυμάσαι γιατί θα σου λείψω...

Περάσαμε πολλά χρόνια μαζί. Εγώ σε θυμάμαι, Εσύ με θυμάσαι? Στο σχολείο ήμουν αυτός που ζητούσες να αντιγράψεις από το γραπτό μου. Στο Γυμνάσιο και λύκειο ήμουν αυτός που ήθελε να μάθει και να διαβάσει όταν εσύ και οι υπόλοιποι θέλατε κοπάνες. Οι κοπάνες σου δεν με πείραζαν, με πείραζαν οι καταλήψεις και οι μαθητικές πορείες.

Στο Πανεπιστήμιο ήμουν αυτός που απέφευγα τις κομματικές οχιές που σαν πρώτο μέλημα τους είχαν το κόμμα και όχι το πανεπιστήμιο. Ήμουνα αυτός που έβλεπε τους κομματικούς αγροίκους να διακόπτουν μαθήματα, εξεταστικές για να κάνουν ανακοινώσεις. Ήμουνα αυτός που δεν ήθελε ποτέ η σχολή να κλείσει, αλλά χανόταν η φωνή μου στην φάρμα με τα ζώα. Είμαι αυτός που ήθελε να μάθει και να δώσει εξετάσεις, και έβλεπα τους πράσινους,μπλε και Κόκκινους να έχουν από πριν τα θέματα. Για εσένα το πανεπιστήμιο ήταν δημόσιες σχέσεις, για έμενα τόπος μάθησης.

Εσύ ήθελες να φτιάξεις δίκτυο λοιπών λαμογιών, ενώ εγώ να αποκτήσω γνώσεις και ικανότητες. Στα πάρτι ήσουν πρώτη μούρη, αλλά στα μαθήματα άφαντος. Στο πανεπιστήμιο πατούσες όταν θυμόσουν, αλλά κομματικές εκδηλώσεις δεν τις έχανες. Δεν ήσουν έξυπνος, απλώς εξυπνάκιας.

Είμαι αυτός στον οποίο κλείνεις τον δρόμο όταν πηγαίνω στην δουλειά ή το σπίτι μου. Συνήθως διαμαρτύρεσαι για την ομάδα σου, για τον καιρό, για τις αλλαγές που πλήττουν τα προνόμια σου. Πάντα υπάρχει ένας λόγος για την διαμαρτυρία σου και σου αρέσει να διαμαρτύρεσαι συχνά. Είμαι αυτός που ταλαιπωρείται στα διόδια, στα σύνορα από μια ομάδα 20 τύπων με πανό. Είμαι αυτός που πρέπει να ελέγχει το πρόγραμμα των απεργιών σε καθημερινή βάση. Είμαι αυτός που έχω μαγαζί στο κέντρο και δεν μπορώ να κάνω πια την δουλειά μου γιατί ξέρω ότι από τις 200 μέρες εργασίας τις μισές θα λειτουργώ κουτσά. Είμαι αυτός που πληρώνει τις σπασμένες τζαμαρίες που εσύ σπας.

Είμαι αυτός που δεν μπορώ να ταξιδέψω μέσα και εκτός της Ελλάδος όταν δένεις τα καράβια ή κλείνεις αεροδρόμια. Είμαι αυτός που χάνω δουλειές και εισόδημα με τις παραπάνω πράξεις σου. Όταν εσύ βγαίνεις και γκαρίζεις εγώ πρέπει να συνεχίσω να πολεμώ και να προσπαθώ γιατί έτσι έχω μάθει.

Όταν εσύ βγαίνεις το βράδυ στα μπουζούκια και μετράς το εγώ σου με το πόσα λουλούδια θα ρίξεις στην πίστα, εγώ κοιμάμαι και ξεκουράζομαι ή διαβάζω. Την δική σου υπερκατανάλωση φροντίζω εγώ που κάνω αποταμιεύσεις. Πότε δεν πήρα εορτοδάνειο, Δημοσιουπαλλοδάνειο, διακοποδάνειο! Εσύ όμως ήσουν πρώτος χρήστης. Με το εισόδημα μου μπορούσα να πάρω audi αλλά πήρα Toyota. Εσύ από την άλλη δανείστηκες μέχρι την κεφαλή σου και πήρες Mercedes αντί για Toyota και οι δόσεις σε τσακίζουν.

Είμαι αυτός που αποκαλείς κορόιδο γιατί πληρώνω τους φόρους μου, ενώ εσύ μπορείς και τους αποφεύγεις. Είμαι αυτός που αποκαλείς βλάκα γιατί κάθομαι και δουλεύω στην δουλειά μου και κάνω και υπερωρίες, εσύ εάν είσαι στο δημόισο την σκαπουλάρεις από νωρίς για να προλάβεις και το μεσημεριανό.

Απέφευγα τους πολιτικούς και τις γλοιώδεις υποσχέσεις τους γιατί είμαι πολιτικοποιημένος και όχι κομματικοποιημένος. Από την άλλη εσύ πουλήσεις την ψήφο σου για ρουσφέτια, προνόμια και συμφωνίες. Το κόμμα έγινε η ομάδα σου και εσύ το κομματόσκυλο.

Εσύ σαν αγρότης έδινες ψευδή στοιχεία στην Ευρωπαϊκή ένωση για την σοδειά και παραγωγή σου(λολ) με ανάγκαζες να αγοράζω και να είσαγω ξένα γεωργικά προϊόντα γιατί προτιμούσες επιδοτήσεις-μπουζούκια-Porsche χωρίς δουλειά παρά εργασία και προσπάθεια. Εσύ σαν συνδικαλήστης έκλεισες όλην την παραγωγική βιομηχανία στην Ελλάδα αυτές τις δεκαετίες και έκανες το Made-in-Greece να αποτελεί είδος προς εξαφάνιση. Είσαι αυτός που αγαπάνε οι Βούλγαροι και οι Τούρκοι μια που τους έστειλες τόσες επενδύσεις.

Είσαι αυτός που τσάκισες τα ταμεία με ψεύτικες αναπηρικές συντάξεις, συντάξεις στα 40(ξέρεις ποίος είσαι), πλαστές συντάξεις. Το χειρότερο είναι δεν έδωσες τίποτα στα ταμεία, ενώ εγώ τα έδωσα όλα και δεν θα δω τίποτα από αυτά. Είσαι αυτός που ζητάς να αυξηθούν οι φόροι γιατί έτσι ζεις, από φόρους των υπολοίπων.

Εγώ ποτέ μου δεν καταδέχθηκα να δουλέψω στο δημόσιο. Δεν είναι δουλεία παραγωγική, αλλά μεταφορά εισοδήματος από μια κοινωνική ομάδα σε μια άλλη. Ήθελα καριέρα στην ελευθερή αγορά. Εσύ όμως έκανες τα πάντα για μια θέση στο δημόσιο, γιατί πολύ απλά αυτό θέλεις: να πληρώνεσαι για μηδαμινή προσπάθεια. Είμαι αυτός που όταν έρχομαι να εξυπηρετηθώ στο δημόσιο με συμπεριφέρεσαι σαν είλωτα που έχει εισέλθει στο προσωπικό σου τσιφλίκι.

Είμαι αυτός που δεν του έδινες πότε απόδειξη και εάν ζητούσα αύξανες την τιμή πολύ παραπάνω (ΦΠΑ και φόρος εισόδηματος) γιατί πολύ απλά δεν τα είχες υπολογίσει πότε να κάνεις σωστή δουλειά. Είμαι αυτός που βλέπει ότι η χώρα του έχει τους πιο ακριβοπληρωμένους ελεύθερους επαγγελματίες. Είμαι αυτός που του ζητούσες «γρηγορόσημο» για να κάνεις απλώς την δουλειά σου.

Τώρα που τα ζωνάρια στένεψαν και εσύ κατεβαίνεις στον δρόμο γιατί τα παραπάνω δεν θα ισχύουν πια, εγώ βρίσκομαι ακόμη στο γραφείο, στο μαγαζί και παλεύω για το μέλλον μου. Εσύ από την άλλη δίνεις μάχη με νύχια και με δόντια να κρατήσεις την παλαιά τάξη πραγμάτων.

Τόσα χρόνια δεν μίλησα. Δεν κατέβηκα να κλείσω κανέναν δρόμο, καμία επιχείρηση. Τόσα χρόνια μου ρουφούσαν το αίμα και ήξερα ότι το σύστημα είναι εναντίον μου. Με είδες ποτέ να κλείνω καμία δημόσια υπηρεσία? Με είδες ποτές να βγαίνω στους δρόμους και να ζητώ λιγότερο κράτος και λιγότερους ΔΥ? Με άκουσες ποτέ να λέω να βγούνε τα κόμματα από τα πανεπιστήμια?

Σου έχω νέα Ελληναρά! Την έχασες την μάχη. Το ρολόι δεν ξαναγυρνά. Μπορείς να φωνάξεις και να διαμαρτύρεσαι όσο θέλεις, αλλά τον εαυτό σου θα βλάπτεις. Οι μάσκες έπεσαν. Με τις πράξεις σου Ελληναρά έφερες την χώρα στο χείλος του γκρεμού. Το χειρότερο είναι ότι οι ξένοι έχουν την χείριστη άποψη για τους Έλληνες τώρα (δεν κάνουν διάκριση μεταξύ εμένα και εσένα).

Υπάρχει μια διαφορά και είναι τεράστια. Δεν είμαστε τα ίδια άτομα όπως κατάλαβες. Οι Έλληνες στο εξωτερικό διαπρέπουν. Για δες το Λονδίνο πόσες επαγγελματίες από Ελλάδα έχει? Πόσοι φοιτητές σπουδάζουν εκεί? Σε διεθνές επίπεδο οι Έλληνες επιστήμονες έχουν διαπρέψει. Οι Έλληνες στα ναυτιλιακά έχουν κυριαρχήσει. Ακαδημαϊκά Έλληνες υπάρχουν σε πάρα πολλά πανεπιστήμια. Σε πολυεθνικές η παρουσία τους είναι ακόμη ισχυρότερη.

Ναι οι Έλληνες έχουν αξία και την διεκδικούν, δεν τους την χαρίζει κανένας λόγω δάφνες του αρχαίου παρελθόντος. Με προσπάθεια ανεβαίνουν στην σκάλα της επιτυχίας. Τρανό παράδειγμα είναι τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Η μεγαλύτερη εξαγωγή της Ελλάδος είναι οι σπουδαστές στο εξωτερικό. Ο Ελληναράς κατάντησε τα ελληνικά πανεπιστήμια ως κομματικές αρένες, ας τα κρατήσεις εσύ

Κράτησε το Δημόσιο σου, κράτησε και τις πορείες σου, κράτησε τους πολιτικούς σου (όλων των κομμάτων), κράτησε την διαφθορά σου, κράτησε τα λαμόγια σου, κράτησε ότι σου αρέσει. Βγες από την Ευρώπη και από το Ευρώ αφού είσαι τόσο μάγκας. Απλώς από εδώ και στο εξής θα πρέπει να συνηθίσεις χωρίς εμένα. Χωρίς εμένα που έκανα πλάτες για να τρως. Εμένα ξέχασε με. Ξέχασε τους φόρους που πλήρωνα, ξέχασε τις εισφορές.

Ναι Ελληναρά σε κουράστηκα. Εσύ τα τελευταία 2 χρόνια μπορεί να έχεις πάθει Σοκ αλλά έτσι είναι η ζωή: προσπάθεια. Ξέρω ότι σου ήρθε σαν σοκ ότι θα πρέπει να δουλέψεις και να ξεβολευτείς. Στην αρχή είναι δύσκολα, μετά συνηθίζεις. Η ζωή δεν είναι μόνο άνοδος. Εγώ όμως δεν σε αντέχω άλλο. Πάρε την χώρα έξω από την Ευρώπη, έτσι και αλλιώς ποτέ δεν ταιριάξες με τους Ευρωπαίους, μόνο τα λεφτά τους ήθελες.

Εγώ τι θα κάνω? Μην ανησυχείς για εμένα. Εάν είμαι επαγγελματίας με ικανότητες θα βρω δουλειά σε άλλες χώρες. Εάν είμαι επιχειρηματίας θα χρησιμοποιήσω το δαιμόνιο μου να βρω κάποια ευκαιρία. Εάν είμαι Ιατρός, δικηγόρος, μηχανικός θα πάρω και πιο εύκολα βίζα για εργασία σε άλλη χώρα. Θα είναι δύσκολο, αλλά έτσι είναι η πραγματικότητα: χωρίς πολιτικούς νονούς και συντεχνίες. Αφού δεν με σεβάστηκες, θα πάω αλλού που θα με σέβονται.

Πιστεύω στην εξέλιξη και θα εξελιχθώ. Για εσένα δεν είμαι τόσο σίγουρος. Σίγουρα Θα σου λείψω, εσύ όμως καθόλου.
Πηγη:http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/11/blog-post_9634.html
Διαβάστε όλο το άρθρο...

Εσύ πού ήσουν...;

Έχω βουλιάξει κι εγώ μές τη συλλογική κατήφεια, μες την κατάθλιψη...

Φοβάμαι, ανησυχώ, θλίβομαι, αναρωτιέμαι για το μέλλον των παιδιών μου,
για το γκρέμισμα των ονείρων μου και των μακρυχρόνιων προσπαθειών μου...

Αλλά ακόμα και αυτά καλύπτονται από την βαθιά μου οργή...
Πού ήμουν όλα αυτά τα χρόνια εγώ;
Πού ήσουν όλα αυτά τα χρόνια εσύ, εαυτέ μου;...
Πού ήσουν όταν μας κοροϊδευαν, μας ξεπουλούσαν,
μας πέταγαν τα πλαστικά όνειρα στη μούρη κι εσύ τα κυνηγούσες;
Πού ήσουν όταν ο γιατρός σού ζητούσε το φακελλάκι για να σε κάνει καλά και αντί να τον καταγγείλεις τον πούστη, τον πλήρωνες αποκαλώντας τον "γιατρέ μου"
Πού ήσουν όταν έβλεπες τους μεγαλοδικηγόρους να γίνονται μοντελάκια ζωής στην τηλεόραση
και να κόπτονται για το κοινό καλό και το δίκαιο, δηλώνοντας 10,000 ευρώ εισόδημα...
"Πόσο καλά τα λέει ο πούστης..." έλεγες

Πού ήσουν όταν έδινες το μπαξίσι στην πολεοδομία αντί να του δώσεις γροθιά στη μούρη του καργιόλη
αλλά μετά δεν θα έβγαινε η άδεια της πολυπόθητης οικοδομής μικρό λαμόγιο ελληνάρα...
Το σάλιο σου γαργάρα και έδινες τη μιζούλα στον πολεοδόμο, στον ικατζή που σου έκανε τον έλεγχο στην επιχειρησούλα σου,
στον εφοριακό που ανακάλυψε τις δικές σου λαμογιές... Κάλλιο να πληρώσεις 10 σε αυτόν παρά 50 στο κράτος.

Πού ήσουν όταν έτρεχες στα γραφεία των βουλευτών για να τους παρακαλέσεις να βολέψουν το σπλάχνο σου,
το άχρηστο σπλάχνο σου, που δεν κατάφερε να κάνει τίποτα περισσότερο στη ζωούλα του από το να γλύφει κατουρημένες ποδιές και βρώμικους κώλους...

Πού ήσουν όταν ανταγωνιζόσουν στις συγκεντρώσεις των προβάτων (ωπ! κομμάτων ήθελα να πω),
με τους λοιπούς "συντρόφους" για το ποιος θα σηκώσει τη μεγαλύτερη σημαία...

Πού ήσουν όταν ξελαρυγγιαζόσουν λαμόγιο για το δίκαιο του λαού, πηδώντας πάνω κάτω μόλις έβλεπες φακό
για να σιγουρευτείς ότι θα σε δει ο πολιτευτής που θα σε βάλει εποχιακό, συμβασιούχο στο δήμο...
άλλος ένας στην πλάτη των υπολοίπων που θα καθαρίζει φασόλια στο οκτάωρό του
(όχι ρε!!! πλέον μπαίνεις στο φέισμπουκ, έχεις εξελιχθεί)

Πού ήσουν μικρομεγαλεπιχειρηματία όταν μαγείρευες τα δικά σου βιβλία για να πληρώσεις λιγότερα,
για να πάρεις το τέρας SUV που θα κάλυπτε τη μικροτσούτσουνη ύπαρξή σου με το μέγεθός του...
Πού ήσουν μαντάμ σουσού όταν γελούσες σαν ηλιθία στη δασκάλα του παιδιού σου, που μαλακίες έμαθε,
μαλακίες το μαθαίνει, όταν αναγνώριζες τις μαλακίες που κάνουν στο παιδί, αλλά πού να τρέχεις τώρα έχεις κι άλλες δουλειές...
Αλλωστε το παιδί θα το στείλουμε στο Λονδίνο να σπουδάσει...
εκεί θα καλυφθούν όλες οι ανεπάρκειες του δικού μας εκπαιδευτικού συστήματος...

Πού ήσουν συνδικαλιστή της πλάκας και του ελέους
όταν με τη δύναμη που σου δίνει το ότι βολεύτηκες σε μια γαμημένη δημόσια επιχείρηση,
κατέβαζες τους διακόπτες μιας ολόκληρης χώρας,
δημιουργώντας τόσα προβλήματα,
ίσα για να διαμαρτυρηθείς/εκβιάσεις για τα δικά σου μικροσυμφέροντα...

Πού ήσουν όταν το ελληνικό όνειρο έσκασε μύτη;
αγόραζες πορτοκαλιές εφημερίδες λαμόγιο και έπαιζες χρηματιστήριο λες και είναι λοτταρία...
Πού ήσουν όταν εταιρείες ανύπαρκτες, με ένα γραφειάκι 2χ3 και 1 άτομο προσωπικό,
χτύπαγαν λίμιτ απ κάθε μέρα...
Πού ήσουν όταν έπαιρνες μετοχοδάνεια και υποθήκευες τα χωραφάκια του παππού,
πιστεύοντας ότι θα γίνεις πλούσιος σε ένα μήνα (και πολύ λέω)...

Πού ήσουν όταν το χέρι σου πετάει τα σκουπίδια, δεξιά και αριστερά μέσα στο δάσος,
όταν γεμίζεις τις παραλίες αποτσίγαρα και πλαστικά ποτήρια φραπέ (όχι φραπέ ρε πια, φρέντο έλεος, πού ζεις;)
Πού ήσουν όταν το παιδί σου ουρλιάζει στο αυτί του διπλανού,
αδιαφορώντας για την ύπαρξή του (όλοι να καούν ρε, εγώ θα φάω τα κεφτεδάκια μου και είμαι μια χαρά... γκρααααααου)

Πού ήσουν όταν έβλεπες τα σκάνδαλα να σκάνε το ένα μετά το άλλο...
όταν οι θρησκευτικοί "άρχοντες"
αποδεικνύονταν κοσμικότεροι των κοσμικών απατεώνων...
σταμάτησες να παντρεύεσαι, να βαφτίζεις, να συμμετέχεις στα κοινά της εκκλησίας επρος ένδειξιν της αηδίας σου;
σιγά ρε.. όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη...

Πού ήσουν όταν η χώρα σου καιγόταν απ' άκρη σε άκρη...
πού ήσουν όταν λίγο έλειψε να χαθεί η Ολυμπία,
πήρες το τριχίλιαρο πρόβατο και έσκασες...
τουμπεκί ψιλοκομμένο... και ναι! τους ξαναψήφισες.. ξανά και ξανά και ξανά...

Πού ήσουν όταν τα ροζ πλημμύρισαν τη ζωή σου...
έσκυψες κι εσύ στην κλειδαρότρυπα αυτό έκανες..
τι είπε, τι έκανε, πήρε καλά την πίπα;
και για το πάπλωμα κουβέντα κανείς... για την ταμπακέρα σιωπή...

Όλοι βολεμένοι στον μικρόκοσμό τους.. .ποιος θα έχει την πιο μεγάλη τζιπούκλα,
την πιο γαμάτη γκόμενα, την πιο σικ γυναίκα, τα πιο όμορφα παιδιά...
τις πιο καλές σπουδές, το πιο γαμάτο σπίτι, το πιο μεγάλο τζάκι, το πιο άνετο σαλόνι,
το πιο βαθύ καναπέ, την πιο μεγάλη πλασμα(τική) τηλεόραση, το πιο σύγχρονο ηχοσύστημα...
τις πιο σικάτες διακοπές, τις πιο χλιδάτες αποδράσεις, τις πιο
γκλαμουράτες εξόδους...

Και δανειζόσουν λαμόγιο, δανειζόσουν...
όχι χρήμα... χρόνο δανειζόσουν...
Και απλά ο χρόνος τέλειωσε...
Κάποτε θα ερχόταν η ώρα... νομοτελειακό είναι....

Τώρα μη φωνάζεις λαμόγιο, απατεωνίσκε...
Αποδέξου και μη φωνάζεις...
Γιατί ΦΤΑΙΣ για ΟΛΑ...
ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ...
ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ...

Καιρός είναι να κάνουμε μια καλή αυτοκριτική...
να πούμε εγώ φταίω και να δούμε πώς θα καθαρίσουμε
τα σκατά που ΕΜΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ...
τα σκατά που ΕΜΕΙΣ ΨΗΦΙΣΑΜΕ & ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΞΑΝΑΨΗΦΙΣΟΥΜΕ γιατί είμαστε και
λίγο ΜΑΚΑΚΕΣ...

που εμείς ΑΦΗΣΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΝΙΞΟΥΝ...

Σταμάτα λοιπόν τις κορώνες,
κατέβασε τους τόνους της "δίκαιης αγανάκτησής" σου
& σκέψου τη δική σου συμμετοχή, τα δικά σου λάθη...
http://eleytherignomi.blogspot.com/2011/04/blog-post_08.html
Διαβάστε όλο το άρθρο...

Γεννήθηκες μεταξύ του 1980 και 1989; Τότε θυμήσου!

Η δεκαετία του ’90, ήταν ωραία για όλους όσοι γεννήθηκαν τότε διότι:


*Ήμασταν στην τελευταία δεκαετία που προλάβαμε τα ομαδικά παιχνίδια Κρυφτό, Κυνηγητό, Κλέφτες κι Αστυνόμους κ.α. …

*Βλέπαμε Στρουμφάκια, Thundercats, Κabamaru και Candy Candy και όχι Pokemon, Digimon και Yu Gi Oh…

*Παίζαμε με Playmobil και LEGO και όταν θέλαμε ποδόσφαιρο υπήρχε ακόμα κάποια αλάνα να μας δεχθεί…

*Τρώγαμε καραμελάκια ΡΕΖ.

*Βλέπαμε εκπαιδευτική τηλεόραση στην ΕΡΤ1 και Φρουτοπία και του κουτιού τα παραμύθια…

*Δεν γεννηθήκαμε μέσα στην Τεχνολογία, αλλά την ανακαλύψαμε σε μία καλύτερη ηλικία – χωρίς να είναι η μοναδική επιλογή διεξόδου μας από την καθημερινότητα…

*Τις πρώτες πορνοταινίες τις βλέπαμε σαν κλέφτες στο Βίντεο του Μπαμπά, όχι όπως τώρα που με ένα κλικ τα παιδάκια βρωμίζουν την ψυχή τους…

*Ακούγαμε τη φωνή του άλλου όταν παίρναμε τηλέφωνο μέχρι που μας έφαγαν τα SMS…

*Τρώγαμε Κουκουρούκου και Σοκοφρέτες…

*Κάναμε ψεύτικα τατουάζ από τις τσίχλες…

*Τρώγαμε τη Φάτσα Μπανάνα από την ΕΒΓΑ και τις γρανίτες Turbo πριν τις καταργήσουν…

*Τρώγαμε ακόμη σπιτικό φαγητό…

*Πρωτοχρονιά και Ανάσταση καθόμασταν με την οικογένεια μας και δεν τρέχαμε 00.01 στο πρώτο κλαμπ να τσακίσουμε Mojito, Space και Cuervo…

*Είδαμε τα πρώτα Χρυσά σε Ολυμπιακούς αγώνες με τη Βούλα Πατουλίδου και τον Πύρρο Δήμα…

*Είδαμε σε πρώτη εκτέλεση απίθανες σειρές … από το Εκμέκ Παγωτό και τους Απαράδεκτους μέχρι τις Τρεις Χάριτες και τους Μεν και Δεν…

*Ξέραμε μόνο την Μπαλαρίνα και τον Μύλο στα Λούνα Παρκ και δεν μας έφευγε η ψυχή στα 3G…

*Μας έδιναν ένα πεντοχίλιαρο οι γιαγιάδες και οι παππούδες και νιώθαμε ευτυχισμένοι… Δεν ήμασταν μουρτζούφληδες όπως τώρα που αν πάρουμε 20 ευρώ κοιτάζουμε με μισό μάτι…

*Γράφαμε ακόμη ραβασάκια και δεν κάναμε comment σε Hi5/Facebook…

*Βλέπαμε τα Νιντζάκια σε βιντεοκασέτες.

*Θυμάστε τους Ευχούλιδες;

*Χάρρυ Κλυν σόου και Δέκα Μικροί Μήτσοι….

*Κόντρα Πλακέ, Τροχός της Τύχης, Μέγκα Μπάγκα, ‘Αλλα Κόλπα (Ά ρε Βλάσση)…

*Τα σόου της Ρούλας Κορομηλά και το Ciao Ant1….

*Ghostbusters- Karate Kid – ET – Home Alone – Γκούνις – Σεξογήινη (Ποιός δεν είχε κολλήσει με την Κίμ Μπάσιτζερ;

*Carousel και Disney club στο Mega…

*Παίζαμε Μήλα – Σχοινάκι – Μακριά γαϊδούρα

*Βλέπαμε Transformers – GI Jo – Rambo – Αστυνόμο Σαΐνη

*Προλάβαμε όλη την εξέλιξη του Χτυποκάρδια στο Μπέβερλυ Χιλς και το Baywatch, καθώς και τον Ιππότη της Ασφάλτου…

*Τραγουδήσαμε «Το νου σου κύριε οδηγέ» και χορέψαμε λαμπάντα…

*Πηγαίναμε στα «Ηλεκτρονικά» και παίζαμε Super Mario, Sonic, Mortal Compact, Streetfighter, Bubble Bubble, Tetris, Arkanoid, Top Gun και στα πλοία τρέχαμε να βρούμε που τα έχουν κρυμμένα…

*Οι γονείς μας δεν ανησυχούσαν αν θα γυρίσουμε σώοι όπως τώρα… Ματώναμε τα γόνατα μας και συνεχίζαμε το παιχνίδι…

*Βλέπαμε Tom & Jerry, Looney toones, Bugs Bunny και Coyote με τον Bippp Bippp…

*Θυμάστε τα καραμελάκια που όταν τα έβαζες στο στόμα ανατινάσσονταν; Και τη μόδα με τις τσίχλες Shock, το σπανάκι του Ποπάυ και τα τσιγάρα του Αστερίξ;

*Τρώγαμε Smarties…

*Παίζαμε Μπουκάλα και Θάρρος ή Αλήθεια….

*Πατούσαμε τα κουτάκια από τα αναψυκτικά και περπατούσαμε σαν να ήταν τακούνια…

*Παίζαμε με την Τσουλήθρα με τα πιγκουινάκια και με τα όπλα και τις μπάλες NERF…

*Κάναμε απίστευτες πλάκες με τις μπουγελόφατσες και τα μπουγέλα γενικά στα σχολεία…

*Βλέπαμε Μαγκάιβερ και Φλας…

*Διαβάζαμε Ποπάυ…

*Πίναμε Carnation και Dolca…

*Ντυνόμασταν Νίτζα, Καουμπόυ και Ρομπέν των Δασών τις Απόκριες και όχι Πίκατσου και Μπομπ Σφουγγαράκης…

*Ψάχναμε για αυτοκόλλητα και τάπες στα γαριδάκια…

*Είχαμε τα κλασσικά walkman με τα ακουστικά με το σφουγγαράκι στο πλάι και με το ζόρι χωρούσαμε στη τσέπη μας δύο κασέτες…

*Κάναμε κοπάνες για να παίξουμε ποδόσφαιρο και όχι για να πάμε στα WEB και στα InSpot…

*Βλέπαμε το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι…

*Βλέπαμε Αυθαίρετους, Ρετιρέ και Μικρομεσαίους…

*Συνωστιζόμασταν στα Βίντεο Κλαμπ, για να πάρουμε κασέτες με τον Μουστάκα, τον Τσάκωνα, τον Ταμτάκο και τους νέους τότε Μιχαλόπουλο, Γαρδέλη, Ψάλτη και Στίβ Ντούζο…

*Παίζαμε ακόμα με μπίλιες…

*Παίζαμε με τα ΥΠΕΡΑΤΟΥ καρτελάκια… αυτοκίνητα-πλοία-αεροπλάνα

*Παίρναμε τα φακελάκια με τις φάρσες, μελανό μάτι, σκουλήκια στο νερό, τρύπιο δάχτυλο και άλλα πολλά…

*Είχαμε τις χλαπάτσες…

*Πιάναμε 4-4 τα Μιράντα Παπαδοπούλου και τα βουτούσαμε στο γάλα…

*Bλέπαμε Power Rangers – Sailormoon – Batman – Spide rman – Dragonball…

*To πρώτο μας ηλεκτρονικό το Atari και ακολούθησαν NES, Super Nintendo, Mega Drive…

*Βλέπαμε Παντρεμένους με παιδιά και τσαντιζόμασταν που η μαμά μας ήθελε να βλέπει Ατίθασα Νιάτα και Τόλμη και Γοητεία…

*Παίρναμε την τσίχλα σωληνάριο και τα γλειφιτζούρια κραγιόν…

*Πηγαίναμε στα μηχανήματα που έβγαζαν τα μπαλάκια με τα δωράκια και είχαμε αγωνία τι θα πετύχουμε…

*Τρώγαμε Φουντούνια- Δρακουλίνια- Πακοτίνια και Λόττο…

*Λέγαμε 6 αριθμούς για το νεόφερτο τότε Λόττο στους γονείς, αλλά ποτέ δεν μας κάθισαν…

*Παίρναμε Ξυστό και αν μας έπεφτε ένα κατοστάρικο, παίρναμε άλλο ένα και το χάναμε και αυτό…

*Είδαμε να ξεφυτρώνουν καρτοτηλέφωνα σε όλη την Ελλάδα και κάναμε συλλογή από τηλεκάρτες…

*Βάζαμε τα σπορτεξάκια με τα φώτα και είχαμε κολλήσει με τις τσάντες PAXOS…και ξερός…

*Παίζαμε με στρατιωτάκια και τους αλεξιπτωτιστές με το πλαστικό αλεξίπτωτο…

*Παίζαμε με τα πλαστικά βατραχάκια που έκαναν τον μυστήριο ήχο…

*Βλέπαμε Μάπετ Σόου…

*Το μπισκότο Choco bloom…

*Παίρναμε το μπλοκ με τις χειροτεχνίες και με το ασημόχαρτο και το χρυσόχαρτο φτιάχναμε στολίδια τα Χριστούγεννα…

*Βλέπαμε Παιχνίδια χωρίς Σύνορα…

*Είδαμε Michael Jordan και μαζεύαμε κάρτες ΝΒΑ…

*Τρώγαμε Lila Pause και Milka…

*Βάζαμε στο γάλα μας για να το πιούμε πιο εύκολα HEMO, Caotonic και ήρθε η ώρα να αρπάξουμε το Nesquick…

*Το πρώτο μας φιλί δινόταν με ακούμπισμα των χειλιών και όχι κατευθείαν η γλώσσα στον ουρανίσκο…

*Βλέπαμε μικρό μου Πόνυ και Άμποτ και Κοστέλλο…

*Τρώγαμε γλειφιτζούρια Chupa Chups και Boomer…

*Μαζεύαμε καπάκια από αναψυκτικά στα ταβερνάκια που πηγαίναμε με τους γονείς, ενώ τώρα μαζεύουν τις μπίλιες από τα μπουκάλια που ανοίγουν…

*Πιάναμε τα καλαμάκια και βάζοντάς τα κάτω από τη μασχάλη, κάναμε τεχνητά Αέρια…

*Ακούγαμε Στέφανο Κορκολή, Οmega Vibes, Αλέξια και Κωνσταντίνα…

*Βλέπαμε το ΑΡΓΑ και το Μπίγκο με τον Νίκο Μαστοράκη…

*Είδαμε χιλιάδες σποτάκια εναντίων των Ναρκωτικών…

*Βρέχαμε χαρτοπετσέτες και τις πετούσαμε σε ακαθόριστες πορείες και όποιον έβρισκε…

*Παίζαμε με νεροπίστολα…

*Βλέπαμε τους Αστρομαχητές να κυνηγούν τα Γκάγκς…

*Βλέπαμε ακόμα Λευκά Χριστούγεννα, πριν οι εποχές γίνουν και αυτές ΕΜΟ…

*Τρώγαμε τυράκια BABYBEL και LA VAS QUI RIT(που το λέγαμε πάντα λαβάς τυρί)…

*Διαβάζαμε Αλμανάκο και Σαΐνια…

*Τρώγαμε σοκολατίνες και Κορνέδες και όχι κρέπες Σοκό – Μπανά – Μπισκό…

*Βάζαμε κολόνια Μυρτώ…

*Λουζόμασταν με Johnson’s όχι πια δάκρυα και βάζαμε τραυμαπλάστ με φιγούρες και ας μην είχαμε πληγή…

*Τρώγαμε Καραμπόλα, αλλά ανοίγαμε το δωράκι πριν φάμε το παγωτό…

*Μασούσαμε τσίχλες STIMOROL και Brooklyn…

*Προλάβαμε Κωνσταντίνο Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου και όχι τις τωρινές κόπιες τους, που μας βασανίζουν ανελέητα…

*Παίζαμε τα επιτραπέζια της ΜΒ, όπως ΗΟΤEL, Μάντεψε ποιος, Το στοιχειωμένο σπίτι…

*Είδαμε τον Casper και τον Σκαθαροζούμη…

*Περάσαμε την επιδρομή από ψείρες και κόνιδες, και όμως είμαστε εδώ….Το φάρμακο που είχαν οι μαμάδες βρωμούσεεε…

*Eίδαμε το Αγάπη μου συρρίκνωσα τα παιδιά και λατρέψαμε τα Cheerios από την σκηνή με τον μπαμπά στο πιάτο…

*Τρώγαμε μπισκότα Rondo…και ανοίγαμε πρώτα να φάμε τη σοκολάτα ή τη βανίλια και μετά το μπισκότο…

*Bλέπαμε τα Ρακούνς και τον Ντένις τον Τρομερό… Παράλληλα με το Για μπα Ντα μπα Ντου του Φρεντ από τους Flinstones που τα άκουγε μονίμως από τη Βίλμα…

*Βλέπαμε τη σειρά με το ανθρώπινο σώμα και το πως λειτουργεί ο οργανισμός…

*Τα κοριτσάκια έπαιρναν Αλληλογραφίες με άρωμα και έτρωγαν γλειφιτζούρια με σχήμα πιπίλας… για τώρα ας μη πω καλύτερα…

*Βλέπαμε Μικρή Λουλού – Ten Ten και τα Ρώσικα παραμύθια με τη μυστήρια μουσική στην ΕΡΤ…

* Τα καραμελάκια TIC-TAC…

*Tραγουδούσαμε το Μ’ αρεσει να μη λέω πολλά και το Λιωμένο Παγωτό (που κολλούσε πάντα στο χέρι)…

*Βλέπαμε Sport Billy και ΗΕ-ΜΑΝ…

*Bλέπαμε το Legends of the Hidden Temple με τις ομάδες των παιδιών…που έμπαιναν στο ναό…

*Κλέβαμε από το πορτοφόλι της μαμάς και όχι του γείτονα…

*Το σεξ ήταν ταμπού και κουβέντα στα κρυφά…

*Κάθε βράδυ λέγαμε «Καληνύχτα» ένας, ένας και αν δεν τελειώναμε, δεν κοιμόμασταν…

*Κοιμόμασταν σε φίλους Σαββάτο βράδυ και το κανονίζαμε από την Κυριακή…

*Όταν μας επισκεπτόταν κάποιος, δεν τον κοιτούσαμε στα χέρια…

*Αγοράζαμε καινούρια τετράδια και κάθε χρόνο ορκιζόμασταν ότι θα τα κρατήσουμε καθαρά. 2 βδομάδες μετά είχαν γεμίσει στιχάκια και μηνύματα με τον διπλανό…

*Παίζαμε με πλαστελίνες και PLAY DOH…

*Όταν βλέπαμε προφυλακτικά και τράπουλες με τσόντες, κοκκινίζαμε…

*Θεωρούσαμε πορνό τη «Γαλάζια Λίμνη»…

*Παίρναμε κιμωλίες από τον πίνακα του σχολείου… και λερώναμε ο ένας τον άλλο…

*Ερωτευόμασταν και το μάθαινε όλο το τμήμα…

*Αργήσαμε να μάθουμε το πώς γίνονται τα παιδιά…ενώ τώρααα…

*Βλέπαμε το λικέρ στο σύνθετο του σαλονιού και δοκιμάζαμε…

*Οι γιαγιάδες μας φορούσαν μαντίλες και έφτιαχναν πίτες, ενώ τώρα τις πετυχαίνεις στο ΖΑΡΑ και στα ΛΑΚ…

*Τις Κυριακές, σηκωνόμασταν απο νωρίς για να προλάβουμε τα «παιδικά»….

*Ζητούσαμε ακόμη για δώρο αυτοκινητάκια τα αγόρια και κούκλες τα κορίτσια…ενώ τώρα ζητούν το νέο Grand Theft Auto για το PSP…

*Ζωγραφίζαμε ακόμη σε χαρτί και όχι με προγράμματα στα VISTA…

*Φτιάχναμε ακόμη παζλ και οι γονείς μας τα έκαναν κορνίζες…

*Τα τρελομπαλάκια τα οποία τα πετούσαμε και τα βρίσκαμε ένα τετράγωνο πιο κάτω…

*Τα πανηγύρια στο χωριό που πηγαίναμε μια φορά το χρόνο και τρώγαμε ό,τι παραδοσιακό υπήρχε…

*Τη μανία με τα ΓΙΟ-ΓΙΟ…

*Την πίτσα που την τρώγαμε σπάνια και κάναμε γιορτή κάθε φορά που μαθαίναμε ότι οι γονείς θα μας πάνε σε πιτσαρία…

*Παίζαμε με τα αυτοκινητάκια που για να μετακινηθούν τους βάζαμε ένα κέρμα…

*Θυμάστε τα VIEWMASTER; Διαβάστε όλο το άρθρο...

Ιμια 15 χρόνια μετά...

31 Ιανουαρίου 1996-2011, 15 χρόνια μετά, μια σημαία που την πήρε ο άνεμος και ένα AGUSTA BELL 212 του Πολεμικού μας Ναυτικού με 3 παλικάρια να χάνονται στα παγωμένα νερά του Αιγαίου διάτρητο από τις σφαίρες των μεμέτηδων ή το πήρε και αυτό ο αέρας; μιάς και λυσσομανούσε εκείνο το βράδυ στο μαρτυρικό Αιγαίο.

3 Αξιωματικοί του Πολεμικού μας Ναυτικού θυσιάστηκαν εν καιρώ ειρήνης, γιατί έτσι το θέλησαν κάποιοι προδότες ανθέλληνες που δυστυχώς για μας, μας κυβερνούσαν και όπως φαίνεται εξακολουθούν να κυβερνούν αλλά και να προδίδουν την πατρίδα μας.
Ήταν οι Χριστόδουλος Καραθανάσης, Παναγιώτης Βλαχάκος και Έκτορας Γιαλοψός. 3 ανθρώπινες απώλειες που έπαιξαν για λίγο στα κανάλια και μετά ξεχάστηκαν, έσβησαν και μόνο στα μνημόσυνα που έκαναν οι δικοί τους άνθρωποι ίσως κάποιος κυβερνητικός να θυμόταν να πει δυο λόγια για το θεαθήναι.
Καμία πορεία, καμία διαμαρτυρία, κανένα κάψιμο μαγαζιού, σπάσιμο τράπεζας, καμένα λεωφορεία, αυτοκίνητα κ.λ.π. κ.λ.π. Σιγή ιχθύος, να μην ακουστεί τίποτα απολύτως, ούτε για την σημαία που την πήρε ο αέρας, αλλά ούτε για το agusta bell 212 που το πήρε και αυτό ο αέρας, καμία διαμαρτυρία, καημένε Παπαφλέσσα, Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη και τόσοι άλλοι πραγματικοί ΗΡΩΕΣ (όχι μαιμούδες) δώσατε τα πάντα για αυτή τη σημαία και στο τέλος δεν είχατε τι άλλο να δώσετε και δώσατε την ζωή σας και (ο χοντρόπετσος που τα φάγαμε μαζί) την παρέδωσε στον άνεμο χωρίς έλεος.
Για έναν 16χρονο καταστράφηκε η μισή Αθήνα, κάηκαν μαγαζιά, έσπασαν βυτρίνες , κάηκαν αυτοκίνητα, θα τιμάτε η μνήμη του πλέον κάθε χρόνο, θα γίνονται πορείες διαδηλώσεις, φασαρίες και .. και … και…
Κρίμα για ένα 16χρονο που τέλειωσε η ζωή του έτσι γρήγορα, κρίμα ο τρόπος που έφυγε , λυπηρό για τους γονείς του.
Όμως έλεος για το ήρωας, ξεφτιλήσαμε τελείως τη λέξη. Ο ΗΡΩΑΣ ΗΛΙΑΚΗΣ έδωσε τη ζωή του από ένα πύραυλο που εκτόξευσε ο Τούρκος Άπιστος πιλότος και είπαν ότι ήταν ατύχημα. Ούτε και γι’ αυτόν κουβέντα, ούτε πορείες , ούτε διαδηλώσεις, τίποτα απολύτως, φτάνει πιά με τους ήρωες που φτιάχνουν κάποιοι γιατί έτσι τους βολεύει. Δώστε στην λέξη ΗΡΩΑΣ την αξία που της αρμόζει και στους ανθρώπους που πρέπει.
Η Ελλάδα έχει βγάλει αμέτρητους ήρωες και ηρωίδες, μην τους θίγουμε και μην τους υποτιμάμε, έδωσαν την ζωή τους για μας, για να είμαστε σήμερα εμείς ελεύθεροι να καίμε σημαίες, να σπάμε τους ανδριάντες τους ή να τους βάφουμε με spray, να κατεβάζουμε τα σύμβολα από τα σχολεία μας γιατί έτσι το θέλουν οι μειονότητες που ήρθαν στην Ελλάδα από τις χώρες τους που δεν είχαν ούτε πατρίδα, ούτε θρησκεία, ούτε Ιστορία, τίποτα απολύτως. Ήρθαν στην Ελλάδα και μόνο απαιτούσαν και εμείς τους δίνουμε άνευ όρων.
Φθάσαμε στο σημείο να ευχαριστήσουμε μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, να πούμε ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους Αμερικάνους που απέτρεψαν την εμπλοκή μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας εκείνο το βράδυ στα Ίμια, μας ρωτήσατε εμάς Κύριε Σημίτη για το τι θα θέλαμε εκείνο το βράδυ; Ο Μεταξάς είπε ένα μεγάλο ΟΧΙ που ήταν σαν να ειπώθηκε από όλον τον Ελληνικό λαό, εσύ Κύριε Σημίτη μας κάλεσες να γυρίσουμε τα οπίσθια μας στους μεμέτηδες εκείνο το βράδυ και ξεβρακωθήκαμε μόνοι μας, για να μην μπούν στον κόπο!!!
Το Αιγαίο για άλλη μια φορά πήρε στην αγκαλιά του 3 ψυχές γιατί κάποιοι που αποδείχτηκαν ανεγκέφαλοι και κακοδιαχειριστές του Ελληνικού κράτους εκείνο το βράδυ τους ‘έστειλαν στον υγρό τάφο, γιατί δεν ήταν τα δικά τους παιδιά, ήταν άλλων πατεράδων παιδιά, δεν θα έκλαιγαν αυτοί αλλά κάποιοι άλλοι. Αυτοί κοιμούνται ήσυχοι με καθαρή συνείδηση μαζί με τα παιδιά τους, ενώ κάποια άλλα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς τους πατεράδες τους και κάποιοι πατεράδες γερνάνε χωρίς τα παιδιά τους παρά μόνο βλέποντας τις φωτογραφίες τους και κάπου κάπου να δακρύζουν όχι για τον χαμό τους, αλλά ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΙΚΟ ΧΑΜΟ ΤΟΥΣ.
Όλοι εσείς που διαχειριστήκατε την κρίση εκείνο το βράδυ θα έπρεπε να είχατε ζητήσει ένα μεγάλο συγνώμη από τους γονείς , τα αδέλφια, τα παιδιά, τους φίλους των παλικαριών και φυσικά από τον Ελληνικό λαό για την ξεφτίλα που υπέστη η Ελλάδα όταν οι προγονοί μας την έκαναν ισχυρή και περήφανη.
Το «οι ήρωες πολεμούν σας Έλληνες» δυστυχώς για εσάς δεν είναι τίποτα, δεν έχει καμία αξία. Ειπώθηκε από έναν μεγάλο ηγέτη μιας μεγάλης χώρας, για μια χούφτα Έλληνες που πολεμούσαν για μια μικρή χώρα προκειμένου να μην την παραδώσουν στον εχθρό αλλά και για να μην τους πάρει τη σημαία ο ΑΕΡΑΣ.
Χριστόδουλε, Παναγιώτη, Έκτορα, Κωστή, Αναστάση, Σήφη και όσοι άλλοι αφήσατε την τελευταία σας πνοή στο Αιγαίο μπορεί η Πολιτεία που σας έστειλε στον άλλο κόσμο να μην σας τιμά και να σας αποδίδει τις τιμές που πρέπει και που δικαίως σας αξίζουν, να είστε όμως σίγουροι ότι απλοί άνθρωποι της καθημερινότητας απλά και ταπεινά θα σας αποδίδουν τις τιμές που σας αξίζουν προκειμένου οι ψυχούλες σας να βρίσκουν γαλήνη κοντά στους Αγγέλους.

ΑΙΩΝΙΑ ΣΑΣ Η ΜΝΗΜΗ.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/01/15_25.html
Διαβάστε όλο το άρθρο...

Οι Έλληνες φίλοι

Ένας πολύ καλός μας φίλος, απόδημος, μας έστειλε ηλεκτρονικά τι λέγεται στις Βρυξέλλες για τους Έλληνες φίλους και επειδή μας άρεσε πολύ, θέλαμε σήμερα να το μοιραστούμε μαζί σας...
Οι φίλοι: Θα σου πούνε «γεια»
Οι Έλληνες φίλοι: Θα σου κάνουν μια μεγάλη αγκαλιά και ένα δυνατό φιλί.

Οι φίλοι: Αποκαλούν τους γονείς σου «κύριε» και «κυρία».
Οι Έλληνες φίλοι: Αποκαλούν τους γονείς σου «θείε» και «θεία»!


Οι φίλοι: Δεν σ' έχουν δει ποτέ να κλαις.
Οι Έλληνες φίλοι: Κλαίνε μαζί σου.


Οι φίλοι: Τρώνε στο τραπέζι σου και φεύγουν
Οι Έλληνες φίλοι: Ξοδεύουν ώρες τρώγοντας, μιλώντας, γελώντας και
απλά κάνοντας παρέα.


Οι φίλοι: Δανείζονται δικά σου πράγματα για λίγες μέρες και σου τα
επιστρέφουν.
Οι Έλληνες φίλοι: Κρατούν τα δανεικά πράγματα μέχρι να ξεχάσεις ότι
είναι δικά σου!


Οι φίλοι: Γνωρίζουν αρκετά πράγματα για σένα.
Οι Έλληνες φίλοι: Μπορούν να γράψουν βιβλίο για σένα με πολλές
λεπτομέρειες.


Οι φίλοι: Σε παρατάνε, αν αυτό κάνει και ο πολύς κόσμος.
Οι Έλληνες φίλοι: Έχουν χεσμένο τον κόσμο και είναι μαζί σου.


Οι φίλοι: Χτυπούν την πόρτα σου ή παίρνουν τηλέφωνο όταν θέλουν να
σ' επισκεφτούν.
Οι Έλληνες φίλοι: Μπαίνουν μέσα και φωνάζουν «Ήρθα!»


Οι φίλοι: Είναι για λίγο...
Οι Έλληνες φίλοι: Είναι για μια ζωή!


Οι φίλοι: Θα αγνοήσουν αυτό το κείμενο.
Οι Έλληνες φίλοι: Θα το προωθήσουν στους φίλους τους. (στάνταρ!!!!)

πηγη: tromakitiko.blogspot.com Διαβάστε όλο το άρθρο...

Το νόημα της ζωής...

Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί.
Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν το βάζο δεν...
χωρούσε άλλο ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;
Και οι μαθητές απάντησαν:
- Ναι είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βότσαλα και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βότσαλα κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;
Και οι μαθητές απάντησαν:
- Ναι είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βότσαλων. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;
Οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν:
- Ναι, είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει πήρε από την χάρτινη κούτα δύο μπουκάλια μπύρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλο το υπόλοιπο κενό του βάζου. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;
Οι μαθητές αυτή τη φορά γέλασαν και είπαν:
- Ναι, είναι γεμάτο,
Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αυτό αντιπροσωπεύει… τη ζωή σας.
Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας, οικογένεια, ο σύντροφός σας, τα παιδιά σας, η υγεία σας, οι καλοί σας φίλοι. Είναι τόσο σημαντικά που ακόμα κι αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη.
Τα βότσαλα είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στη ζωή μας, όπως οι σπουδές, η δουλειά μας, το σπίτι μας, το αυτοκίνητό μας, τα στερεοφωνικά μας. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής.
Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα, τα πολύ μικρά της ζωής. Αν βάλεις πρώτα άμμο στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τις πέτρες αλλά ούτε για τα βότσαλα. Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας.
Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε τη σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας, χαρείτε με τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας, τα στερεοφωνικά σας.. Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα. Ξεχωρίστε τις προτεραιότητες. Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι.
Ένας όμως ρώτησε:
- Καλά, η μπύρα τι αντιπροσωπεύει;
Ο καθηγητής γελώντας του απαντά:
- Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας πω.
- Δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρεις ότι :
Πάντα θα υπάρχει λίγος χώρος για δύο μπυρίτσες.
Πηγή: meapopsi.wordpress.com Διαβάστε όλο το άρθρο...

Μάθημα ζωής...

Ένας νεαρός και επιτυχημένο στέλεχος εταιρείας, οδηγούσε τη νέα του τζάγκουαρ κάπως γρήγορα σε μία γειτονιά όχι και τόσο καλόφημη. Πρόσεχε μην τυχόν κανένα παιδάκι ξεπροβάλει απότομα ανάμεσα από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.
Κάποια στιγμή πιστεύοντας πως είδε κάτι να κινείται επιβράδυνε, αντί όμως να εμφανιστεί κάποιο παιδάκι, ένα τούβλο χτύπησε με δύναμη την πλαϊνή πόρτα της τζάγκουάρ του. Φρέναρε απότομα και κάνοντας όπισθεν κατευθύνθηκε στο σημείο που το τούβλο είχε ριχτεί. Φανερά θυμωμένος πετάχτηκε έξω από το αυτοκίνητό του, κι έπιασε ένα παιδί που βρήκε κοντά του, το έσπρωξε και το ακούμπησε με την πλάτη σε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο, φωνάζοντας:
«Γιατί το έκανες αυτό και ποιος είσαι; Τι νομίζεις ότι κάνεις; Αυτό είναι ένα καινούριο αυτοκίνητο και το τούβλο που πέταξες του έκανε μια πολύ ακριβή ζημιά! Γιατί το έκανες»;
Το νεαρό αγόρι απολογητικά του είπε:
«Σας παρακαλώ κύριε. σας παρακαλώ, ζητώ συγνώμη, αλλά δεν ήξερα τι άλλο να κάνω! Πέταξα το τούβλο γιατί κανένας δεν σταματούσε.»
Με δάκρυα να κυλάνε στο πρόσωπό του και στο σαγόνι του, το αγοράκι έδειξε πίσω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο.
«Είναι ο αδερφός μου» είπε «Το αναπηρικό του καροτσάκι αναποδογύρισε στο πεζοδρόμιο, έπεσε απ το καροτσάκι κι εγώ δεν μπορώ να τον σηκώσω».
Το αγόρι ζήτησε από τον νεαρό:
«Θα μπορούσατε σας παρακαλώ να με βοηθήσετε να τον βάλουμε πίσω στο αναπηρικό του καροτσάκι; Είναι χτυπημένος και είναι πολύ βαρύς για να τον σηκώσω μόνος μου».
Ο οδηγός εμβρόντητος, προσπάθησε να συνέλθει, σήκωσε γρήγορα το ανάπηρο αγόρι και το καροτσάκι του, έπειτα πήρε ένα χαρτομάντιλο και περιποιήθηκε πρόχειρα τις πληγές του αγοριού. Με μια ματιά που του έριξε κατάλαβε πως τα τραύματα του παιδιού ήταν επιφανειακά κι όλα θα πήγαιναν καλά.
«Σε ευχαριστώ, ο Θεός να σε ευλογεί» είπε το ευγνώμων αγοράκι στον ξένο.
Ο οδηγός ταραγμένος ακόμη, απλά κοιτούσε το αγοράκι να σπρώχνει το καροτσάκι με τον αδερφό του πάνω στο πεζοδρόμιο πηγαίνοντας για το σπίτι τους.
Γύρισε προς τη τζάγκουάρ του αργά. Η ζημιά στο αυτοκίνητο ήταν εμφανέστατη αλλά ο νεαρός ποτέ δεν μπήκε στην διαδικασία να την επιδιορθώσει. Άφησε τη ζημιά να υπάρχει για να του θυμίζει το μήνυμα:
«Μην ζεις τη ζωή σου τόσο γρήγορα έτσι ώστε να αναγκάζεις τον άλλον να σου πετάξει ένα τούβλο για να τραβήξει την προσοχή σου»
Ο Θεός ψιθυρίζει στις ψυχές μας και μιλά στις καρδιές μας. Μερικές φορές όταν δεν έχουμε χρόνο να ακούσουμε, είναι αναγκασμένος να μας πετάξει ένα τούβλο. Είναι επιλογή μας να ακούμε ή όχι.
Σκέψη της ημέρας:
* Αν ο Θεός ήταν ψυγείο, η φωτογραφία σου θα ήταν πάνω του.
* Αν είχε πορτοφόλι, η φωτογραφία σου θα ήταν μέσα σε αυτό.
* Σου στέλνει λουλούδια κάθε άνοιξη.
* Σου στέλνει μία ανατολή κάθε πρωί.
* Πόσο τελικά σ' αγαπάει;;;
Ο Θεός δεν υποσχέθηκε μέρες χωρίς πόνο, γέλιο χωρίς θλίψη, ήλιο χωρίς βροχή, αλλά υποσχέθηκε δύναμη για κάθε μέρα, ανακούφιση στα δάκρια και φως για τον δρόμο. Διαβάστε όλο το άρθρο...

Δεν ξοφλήσαμε ακόμη !

Κάποιοι όταν ήταν νέοι πίστευαν πως θα φέρουν τον κόσμο στα μέτρα τους πριν να τους φέρει εκείνος στα δικά του.
Ήταν νέοι, ήταν παιδιά και έτυχε να 'ναι και καλή σοδιά. Τότε που τα μαύρα τα μαλλιά τους τ' ανέμιζε ο αέρας στα ζερβά, στη διαδήλωση (που) σε είδα, μ' απόφαση να προχωράς. Τα μαύρα τα μαλλιά μας κουρεφτήκαν, αραίωσαν, ασπρίσαν και αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τη βαρυχειμωνιά. Πολλοί χαθήκαν στην πορεία στου καναπέ τις σιωπηλές διαδηλώσεις. Ζωή με δόσεις.
Είναι όμως έτσι ή απλά ακούσαμε τη τσούλα την ιστορία ότι γεράσαμε και το αποδεχθήκαμε; Γιατί το γήρας δεν φαίνεται στα μαλλιά, στο πιστοποιητικό γεννήσεως.
Το γήρας φαίνεται στην καρδιά και στην ψυχή, στο μπαρμπα-Αλέκο που στα 76 του (τότε) κουβαλούσε στα κατσάβραχα της Μεσούντας την πλάκα στη μνήμη του Άρη.
Γι' αυτό γεράσαμε, γιατί αντί να τιμάμε τους νεκρούς μας με αγώνες τους χρησιμοποιούμε για μικροκομματικά οφέλη (ο πληθυντικός είναι της Ευγενείας, όχι αυτής του Άδωνι της άλλης).
Γεράσαμε γιατί μας γ---------- κι εμείς χανόμαστε.
Γεράσαμε για όλα αυτά που γίνονται για μας χωρίς εμάς.
Γεράσαμε γιατί η Αριστερά όλο στρίβει (δεξιά) δια του αρραβώνος.
Γεράσαμε γιατί δεν μάθαμε ποτέ αδελφέ μου να μιλάμε ήσυχα κι απλά.
Γεράσαμε γιατί η αριστερά αντί να φωτίζει σκοτίζει και η μόρφωση που δεν είναι ζήτημα γνώσης αλλά ζωής αντικαταστάθηκε από την ημι(α)μάθεια.

Αλλά ρε π--------- δεν ξοφλίσαμε ακόμη !
Θα συνεχίσουμε να καθόμαστε τα βράδια και να ζωγραφίζουμε πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων την αυριανή ευτυχία του κόσμου. (Βέβαια με την αισθητική της αριστεράς σήμερα το αποτέλεσμα μάλλον χάλια θα είναι αλλά δε γ-------)
Γιατί είναι δίκαιο να εξεγείρεσαι.
Γιατί δεν πάει άλλο.
Γιατί εσύ μπορεί να έφυγες νωρίς αλλά εμείς είμαστε ακόμα εδώ.
Γιατί μπορεί να μην έχουμε κατασταλάξει επ' ακριβώς γιατί στράβωσε η δουλειά στο χθες, πως θα ανατρέψουμε το σήμερα, ούτε πως θα είναι το αύριο.
Αλλά δεν μπορούμε να αντέξουμε άλλο το τώρα.

http://e-parembasis.blogspot.com/2011/01/blog-post_4809.html


Διαβάστε όλο το άρθρο...

Χτίζοντας τη ζωή μας...

Ένας ηλικιωμένος ξυλουργός κόντευε να βγει στη σύνταξη, και είπε στο αφεντικό του τα σχέδια του για να φύγει και να ζήσει πιο ξεκούραστα μαζί με τη σύζυγο του. Βέβαια δεν θα συνέχιζε να βγάζει τόσα χρήματα, όμως έπρεπε να βγει στη σύνταξη. Θα τα κατάφερναν.
Ο εργολάβος του στεναχωρήθηκε που θα έφευγε ένας τόσο καλός μάστορας, και ζήτησε από τον ξυλουργό αν θα μπορούσε να του χτίσει άλλο ένα σπίτι σαν προσωπική του χάρη.
Ο ξυλουργός είπε ναι, όμως όσο περνούσε ο καιρός δεν ήταν δύσκολο να παρατηρήσει κάποιος πως δεν δούλευε με όλη του τη καρδιά. Χρησιμοποιούσε υλικά κατώτερης ποιότητας, και έκανε επιπόλαιη δουλειά.
Ήταν ο χειρότερος τρόπος για να τελειώσει μια καριέρα γεμάτη αφοσίωση και επιτυχίες. Όταν ο ξυλουργός τελείωσε το έργο, ήλθε ο εργολάβος να επιθεωρήσει το σπίτι. Έδωσε το κλειδί της εισόδου στον ξυλουργό και του είπε :
- Αυτό το σπίτι είναι δικό σου, ένα δώρο από μένα για σένα.
Ο ξυλουργός έμεινε άναυδος! Τι κρίμα! Αν μόνο ήξερε πως έχτιζε το δικό του σπίτι, θα το είχε κάνει εντελώς διαφορετικά.
Το ίδιο συμβαίνει και με μας. Χτίζουμε τη ζωή μας, μέρα με την μέρα, πολύ συχνά μην κάνοντας το καλύτερο μας σε αυτό που κτίζουμε, δεν βάζουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Και μετά μένουμε εμβρόντητοι όταν αντιλαμβανόμαστε ότι πρέπει να κατοικήσουμε στο σπίτι που κτίσαμε! Αν μπορούσαμε να το χτίσουμε ξανά, θα το κάναμε εντελώς διαφορετικά. Να όμως που δεν μπορούμε να επιστρέψουμε….
Εσύ είσαι ο ξυλουργός στη ζωή σου. Κάθε μέρα βάζεις μια πρόκα, τοποθετείς άλλη μια τάβλα ή ορθώνεις ένα τοίχο. Οι προθέσεις και οι επιλογές που κάνεις σήμερα χτίζουν το αυριανό σου «σπίτι»… Γι’ αυτό να χτίζεις με σοφία!Αν βιάζεσαι να δεις τον κόσμο να γίνεται καλύτερος, άρχισε από τον εαυτό σου. Είναι ο συντομότερος δρόμος. Διαβάστε όλο το άρθρο...

Πατημασιές στην άμμο...

Μια νύχτα κάποιος άνθρωπος είδε ένα όνειρο ονειρεύτηκε πώς περπατούσε στην ακρογιαλιά με τον Θεό στον ουρανό...
άστραψαν σκηνές από την ζωή του, σε κάθε σκηνή έβλεπε δυο ζευγάρια πατημασιές πάνω στην άμμο, το ένα άνηκε σ' αυτόν και το άλλο στον Θεό, όταν και η τελευταία σκηνή της ζωής του έλαμψε μπροστά του, κοίταξε πίσω στις πατημασιές στην άμμο.
Παρατήρησε πώς πολλές φορές στο δρόμο της ζωής του υπήρχε μόνο ένα ζευγάρι πατημασιές ακόμη πώς αυτό συνέβαινε στις πιο δύσκολες και θλιμμένες τον στιγμές.
Αυτό πραγματικά τον πείραξε και ρώτησε τον Θεό:
"Θεέ μου, όταν αποφάσισα να σε ακολουθήσω, είπες πώς θα βαδίζουμε μαζί αυτόν τον δρόμο αλλά παρατήρησα πώς στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου, υπάρχει μόνον ένα ζευγάρι πατημασιές. Δεν καταλαβαίνω, γιατί όταν σε χρειαζόμουν πολύ, Εσύ με άφηνες".
Και ό Θεός απάντησε:
"Πολύ ακριβό μου παιδί σε αγαπώ και δέν σε άφησα ποτέ. Στις στιγμές της δοκιμασίας και του πόνου, πού βλέπεις μόνον ένα ζευγάρι πατημασιές, σέ κρατούσα στην αγκαλιά μου..." Διαβάστε όλο το άρθρο...

Μια αληθινή ιστορία – που ίσως δεν ήταν “σύμπτωση!

Ήταν τότε, το ’89 που ο στρατός ακόμα είχε ζόρι, και η παραμεθόριος θητεία ακόμα υποχρεωτική.
Ήταν κάπου εκεί στο Νεοχώρι Ορεστιάδας Έβρου , που πιο παραμεθόριος δεν υπήρχε για τον Πειραιώτη φαντάρο Γιάννη (23 ετών) που του ‘πεσε κάπως βαρύ του καλομαθημένου νέου απ’ την μεγάλη πόλη, να βρεθεί στο τελευταίο της άκρο, στα σύνορα Ελλάδας - Τουρκίας.
Σ’ αυτό το ποτάμι του Έβρου, που οριοθετούσε τις δύο χώρες!
Αυτό το μεγάλο ποτάμι που...χώριζε Έλληνες από Τούρκους, που γινόταν μικρό, μπροστά στη λαχτάρα των φαντάρων να διασχίσουν περνώντας απέναντι με την ξύλινη αυτοσχέδια βαρκούλα, κι ανταμώνοντας ο ένας σκοπός τον – κατά τ’ άλλα συμπαθέστατο - απέναντι “εχθρό”. Για να ανταλλάξουν δυο κουβέντες, μια κουβέρτα για το κρύο, ένα τσιγάρο τράκα, μια απλή καλημέρα στη γλώσσα της Ελληνοτουρκοαγγλικο νοηματικής.
Έτσι μόνο γινόταν το παράνομο αλισβερίσι απ’ το ποτάμι μεταξύ των αλλοδαπών φαντάρων. Και κάπως έτσι έγινε κι η γνωριμία των δύο ηρώων της ιστορίας μας. Ο Τούρκος Αχμέτ (ετών 22) ξεμένοντας μια μέρα από τσιγάρα στη σκοπιά, πέρασε κρυφά απέναντι, να ζητήσει τσιγάρο απ’ τον … εχθρό, Έλληνα σκοπό και μη καπνιστή Γιάννη. Κι ο εχθρός Γιάννης έβγαλε και του ‘δωσε γενναιόδωρα ένα ολόκληρο πακέτο (που πάντα είχε πάνω του μπας και εξυπηρετήσει κάποιον συνστρατιώτη, όπως καλή ώρα!)
Η χαρά του Αχμέτ με το πακέτο ήταν απερίγραπτη, όπως κι η επιθυμία του να κάτσει εκεί δίπλα στον Γιάννη για παρέα και λίγη κουβέντα, όσο κράτησε το πρώτο του τσιγάρο! Μίλησαν για τις πατρίδες τους, τις θρησκείες τους, τις οικογένειες τους, τις αρραβωνιαστικιές που ‘χαν αφήσει πίσω τους, και τα χόμπι τους σαν πολίτες.
Λίγα λεπτά αργότερα, οι δυο στρατιώτες ήταν πάλι στα φυλάκια των στρατοπέδων τους, και λίγες βδομάδες αργότερα επιτέλους στα σπίτια τους και στην οικογένεια τους, ως πολίτες πια!... και λίγους μήνες αργότερα η τύχη (ή η ατυχία) τους έφερε πάλι αντάμα, να ξανά συναντιούνται απρόσμενα, σ’ ένα ουδέτερο πια ξένο μέρος, σε μια χώρα που δεν ήταν ούτε η χώρα τους ενός, ούτε του άλλου! και τους είχε στείλει η μοίρα!
Τα βλέμματα τους συγκρούστηκαν σαν σε μετωπική! η ματιά καρφώθηκε και κόλλησε στα απέναντι μάτια! ίσα με 9 δευτερόλεπτα!... τα 9’ ωριμοτέρα δεύτερα της ζωής τους!
Κοιτάχτηκαν όπως οι καταδικασμένοι πριν την εκτέλεση! … λες κι ήταν μελλοθάνατοι από ανίατη αρρώστια! – κι όμως – ήταν όντως μελλοθάνατοι από ανίατη αρρώστια! Κι εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν κι οι δυο στο διάδρομο του δωδεκάτου ορόφου του Royal Free Hospital του Λονδίνου, εκεί που… θεραπεύετε – είπαν – η λευχαιμία (κι εκεί που δε θεραπεύτηκε ποτέ)!
Τραγική σύμπτωση! Τα δυο παιδιά ακόμα έκπληκτα απ’ τη μοιραία συνάντηση τους, δεν πίστευα … στα υγρά μάτια τους κι άφωνα διαπίστωσαν πως – τι ειρωνεία – ήταν πάλι ένστολοι, ντυμένοι ίδια, σαν στο στρατό!
Δεν ήξερα τι να κάνουν, πως ν’ αντιδράσουν. Απ’ τη μια χάρηκαν, σα να ’δαν την αγαπημένη τους, κι απ’ την άλλη λυπήθηκαν σαν να βλεπόντουσαν για τελευταία φορά! … - κι όμως – βλεπόντουσαν όντως για τελευταία φορά!, όπως κι όλα τ’ άλλα γύρω τους τα ‘βλεπαν για τελευταία φορά, όπως κι εμείς τους βλέπαμε για τελευταία φορά.
Τα δύο άρρωστα παιδιά, αγκαλιαστήκαν σφιχτά αφήνοντας απορημένους τους γονείς τους, που στέκονταν σαν ντεκόρ background εκεί, ν’ αναρωτιούνται σε ποιο μέρος άραγε έχουν ξανανταμώσει αυτός ο Τούρκος κι αυτός ο Έλληνας στο παρελθόν!
Ήταν εκεί! Σ’ εκείνο το ποτάμι, που χώριζε τις πατρίδες τους, μα ένωσε τις ψυχές τους!, που έφυγαν για πάντα!
Τα δυο παιδιά, υπέφεραν και ταλαιπωρηθήκαν πολύ απ’ την αρρώστια τους και χρησιμοποιήθηκαν ως πειραματόζωα στις δοκιμές των Άγγλων γιατρών για την θεραπεία της λευχαιμίας, και τελικά “έσβησαν” και έφυγαν μαζί σχεδόν, τον Γενάρη του ’91, για το ίδιο μεγάλο “ταξίδι” και για τον ίδιο προορισμό!
Εκεί που ο θεός δεν έχει στρατόπεδα μα ούτε και σύνορα! Εκεί που δεν υπάρχουν όπλα, σκοπιές, φυλάκια, ποτάμια, και στρατιωτικά στολές! Εκεί που όλα είναι λευκά και δεν υπάρχουνε βαθμοί … ούτε διαταγές … ούτε έχθρα!.
Δεν ξέρω αν ο στρατός τελικά φτιάχνει άντρες! Πάντως αυτά τα δυο παιδιά, δεν έγιναν άντρες στο στρατό! Έγιναν άντρες στην αντιμετώπιση της κοινής τους ασθένειας.
Είχαν γίνει άντρες!!! … απλά, ήταν πλέον δυο νεκροί άντρες!!! … που μαζί υπηρέτησαν, μαζί απολύθηκαν, μαζί αρρώστησαν, μαζί πέθαναν, μαζί αναστήθηκαν!!!
Τίνα Ζ. (για τον Γιάννη ετών 23 (για τον αδελφό μου, και τον Αχμέτ ετών 22) που δεν υπάρχει πια …
αλλά υπάρχει πάντα!!!) Διαβάστε όλο το άρθρο...

Δείτε το εξοργιστικό βίντεο!!!

Οχι τις ομπρελιές που έφαγε ο Χατζηδακης....Κρεμασμα σε όλους!!! Διαβάστε όλο το άρθρο...

Παράξενα και περιέργα στον κόσμο!

Μόνο δύο θηλυκά θηλαστικά έχουν παρθενικό υμένα: οι άνθρωποι και τα άλογα.

Τα αντισυλληπτικά χάπια που παίρνουν οι γυναίκες κάνουν και για τους θηλυκούς γορίλλες.

Οι άντρες της φυλής Walibri στην κεντρική Αυστραλία χαιρετιούνται μεταξύ τους πιάνοντας ο ένας το πέος του άλλου και όχι με την κλασσική χειραψία.

Τα ιγκουάνα μπορούν να αυτοκτονήσουν.

Μία βλεφαρίδα ζει περίπου 5 μήνες.

Απ΄ όλο τον κόσμο, η Σκοτία έχει το μεγαλύτερο αριθμό γεννήσεων κοκκινοτρίχηδων.

Κανείς δεν γνωρίζει που είναι θαμμένος ο Μότσαρτ.

9 από τους 10 ζωντανούς οργανισμούς ζουν στον ωκεανό.

Το κραγιόν περιέχει λέπια ψαριού.

Τα φιστίκια είναι ένα από τα συστατικά του δυναμίτη.

Οι Εσκιμώοι χρησιμοποιούν ψυγεία για να προστατεύσουν το φαγητό τους από το ψύχος.

Το πατρικό όνομα της μητέρας του αστροναύτη Buzz Aldrin, του πιλότου του Apollo 11, που πάτησε δεύτερος το πόδι του στη σελήνη μετά τον Neil Armstrong, ήταν Moon (Σελήνη).

Το πλαγκτόν αποτελεί το 85% όλων των ζώντων οργανισμών στη Γη.

Το αρχαιότερο γνωστό λαχανικό είναι ο αρακάς.

Για να μπορέσει κάποιος να δει το ουράνιο τόξο, θα πρέπει να έχει γυρισμένη την πλάτη του στον ήλιο.

Τα σαρκοβόρα ζώα δεν τρώνε άλλο ζώο το οποίο έχει χτυπηθεί από αστραπή.

Τα κουκούτσια του μήλου περιέχουν κυάνιο.

Το νερό που πίνουμε έχει ηλικία 3 δις ετών.

Τα πάντα ζυγίσουν 1% λιγότερο στον ισημερινό.

Τα μυρμήγκια δεν κοιμούνται ποτέ.

Τα πρόβατα που θάβονται από χιονοστιβάδες, μπορούν να επιζήσουν μέχρι και 2 εβδομάδες.

Οι φράουλες ανήκουν στην οικογένεια των ρόδων.

Το Μπέρμινχαμ στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει 35 χιλιόμετρα μακρύτερο δίκτυο καναλιών από τη Βενετία.

Εάν ένας άντρας της κοινότητας των Άμις έχει γενειάδα, σημαίνει ότι είναι παντρεμένος.

Το Μεξικό κάποτε είχε για μία μέρα τρεις Προέδρους.

Η εταιρεία Coca-Cola έχει τη μεγαλύτερη κατανάλωση βανίλιας σε όλο τον κόσμο.

Εκατομμύρια δέντρα φυτεύονται τυχαία από σκίουρους που θάβουν τους καρπούς και ξεχνάνε μετά που τους έχουν βάλει.

Οι αγελάδες βγάζουν περισσότερο γάλα όταν ακούνε μουσική.

Τα χαρτομάντιλα «Puffs» στη Γερμανία δεν είχαν τις αναμενόμενες πωλήσεις γιατί «puffs» στα γερμανικά σημαίνει «οίκος ανοχής».

Ο μαϊντανός είναι το βότανο που χρησιμοποιείται περισσότερο σε όλο τον κόσμο. Διαβάστε όλο το άρθρο...

Μία "Φανταστική" Ιστορία...

Μία φορά και ένα καιρό ήταν ένας νεοέλληνας και έψαχνε δουλειά. Πολλά εφόδια δεν είχε , ένα λύκειο είχε τελειώσει, είχε όμως ένα πατέρα που είχε γνωριμίες με πολλούς βουλευτές, τα γραφεία των οποίων επισκεπτόταν συχνά και ζητούσε κάπου να βολέψουν το γιό του...

Έτσι μία μέρα το θαύμα έγινε και διορίστηκε σε μία ΔΕΚΟ...
Η έκπληξή του έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν έμαθε το μισθό του μαζί με τα επιδόματά του που προσέγγιζε τις 60.000 ευρώ το χρόνο. Τα χρόνια περνούσαν και ο ήρωας μας περνούσε μία πολλή όμορφη ζωή, αγόρασε μεζονέτα, αυτοκινητάρα, παραθαλάσσιο και έκανε συχνά διακοπές σε Ελλάδα και εξωτερικό. Πήρε και κάποια δανειάκια αλλά δε μασούσε γιατί τα επιδόματα αυξανόταν συνέχεια και έτσι ανταποκρνόταν με ευκολία στις δόσεις.
Επίσης αγόρασε και μία βάρκα καθώς άρχισε να ασχολείται με το ψάρεμα καθώς η δουλειά του ήταν εύκολη δεν τον κούραζε πολύ, ενώ είχε και έξτρα χρόνο καθώς είχε αναπτύξει έντονη συνδικαλιστική δράση γεγονός που του επέτρεπε να κάνει συχνά κοπάνα από τη δουλειά του.
Στις παρέες του ήταν πολύ ομιλητικός και μιλούσε πάντα με επιχειρήματα ενώ στους φίλους του που είχαν τελειώσει πανεπιστημιακές σχολές και ήταν άνεργοι τους έλεγε πάντα πως "δουλειές υπάρχουν". Όταν τον ρωτούσαν πόσα βγάζει τους έλεγε το μισθό τους χωρίς τα επιδόματα που ξεχνούσε να τα αναφέρει (εξάλου αυτα είναι και αφορολόγητα).
Με το καιρό την χώρα άρχισε να την κτυπά η οικονομική κρίση και η κυβέρνηση άρχισε να ψαλιδίζει μισθούς και επιδόματα , ο ήρωας μας έπεσε στα 30.000 ευρώ το χρόνο και η οικογένεια του άρχισε να έχει πρόβλημα καθώς η γυναίκα ασχολούνταν μόνο με τα οικιακά ,δεν εργαζόταν και τα 2 παιδιά του σπούδαζαν σε άλλες πόλεις .Παράλληλα έπρεπε να πληρώνει και τις δόσεις των δανειών του.
Τον είχε πιάσει μία οργή πολύ μεγάλη ήθελε να ξεσπάσει ,παρακίνησε μαζί με τους άλλους συνδικαλιστές τους συναδέλφους του να γίνει απεργία για να μην χαθούν τα κεκτημένα(μεγάλη λέξη).Έκαναν και μία μεγαλειώδη πορεία η οποία κατέληξε στη βουλή.Την ώρα της πορείας έξω απο τη βουλή το μάτι του έπεσε σε τρείς βουλευτές "κοπρόσκυλα που φτάσατε τη χώρα" σκέφτηκε "όρματε πολιτικοί φώναξε" και όρμησε να τους δείρει ,τους κατάφερε τρεις τέσσερις μπουνιές πριν τους σώσουν.
Το απόγευμα επέστρεψε σπίτι ,χτύπησε το τηλέφωνο ήταν ο μπαμπάς του, αφού έκαναν μία ολιγόλεπτη συζήτηση το θέμα ήρθε στα επεισόδια έξω απο τη βουλή."Τα έμαθες", του λεέι ο πατέρας του, "έδειραν τον βουλευτή τον Βολεψόπουλο έξω από τη βουλή κάτι αγανακτισμένοι διαδηλωτές , κρίμα γιατί είναι καλός ,αυτός μάλιστα σε έβαλε στη δουλειά".
Και ο ήρωας μας έμεινε με το ακουστικό στο χέρι για λίγα λεπτά να σκέφτεται.

Y.Γ οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα είναι εντελώς συμπτωματική,όλα τα πρόσωπα είναι φανταστικά!!! Διαβάστε όλο το άρθρο...

ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΜΗΧΑΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΦΡΑΠΠΕ

Διαβάστε όλο το άρθρο...

Γιατί γουστάρουμε που είμαστε Έλληνες....Διαβάστε το είναι φοβερό!!!

1. Γιατί έχουμε θάλασσα να την πιεις στο ποτήρι

2. Γιατί μπροστά στο ρεβανί τι να μας πει το μιλφέιγ

3. Γιατί το καρπούζι το αγοράζουμε ολόκληρο και όχι σε φέτες

4. Γιατί «καμάκι» και «σουβλάκι» είναι το πρώτο ποίημα που μαθαίνουμε


5. Γιατί τους μεζέδες που συνοδεύουν το τσιπουράκι δεν τους φτάνει κανένα «ορντέβρ»

6. Γιατί στην Ελλάδα κάθε νύχτα τελειώνει το επόμενο πρωί

7. Γιατί «λουλουδοπόλεμος» δεν υπάρχει σε καμιά άλλη χώρα

8. Γιατί πίνουμε κι ένα ποτηράκι παραπάνω χωρίς να μας πίνει

9. Γιατί μπορούμε να απολαύσουμε τον καφέ μας με τσιγάρο. Όχι να τον πιούμε σφηνάκι

και να πάμε να καπνίσουμε κρυφά στο σπίτι μας

10. Γιατί το φλερτ είναι το εθνικό μας χόμπι

11. Γιατί στην Ελλάδα όλοι βρίζουμε το Δημόσιο και ταυτόχρονα σκοτωνόμαστε για μια θέση εκεί

12. Γιατί έχουμε δεν έχουμε λεφτά, ένα μπουζουκάκι θα το πάμε

13. Γιατί έχουμε νοοτροπία «και αύριο μέρα είναι»

14. Γιατί όταν μπαίνουμε σε λεωφορείο κάνουμε τα πάντα για να βρούμε θέση να καθίσουμε

15. Γιατί δεν το παίζουμε ψευτοπουριτανοί. Τις «λαδιές» μας τις κάνουμε με θράσος

16. Γιατί είμαστε πρώτοι στο φανάρι και κορνάρουμε τον εαυτό μας από συνήθεια

17. Γιατί ξέρουμε καλύτερα να ξοδεύουμε παρά να αποταμιεύουμε

18. Γιατί δε μοιραζόμαστε τη βενζίνη στο αυτοκίνητό μας με αυτούς που βάζουμε μέσα

19. Γιατί δεν κάνουμε ποτέ επίσκεψη «με άδεια χέρια»

20. Γιατί η λέξη «κερνάω» υπάρχει στο λεξιλόγιό μας

21. Γιατί άντε να εξηγήσεις στον ξένο τι σημαίνει «καψούρα»

22. Γιατί βράζει το αίμα μας

23. Γιατί στην Ελλάδα η οικογένεια έχει ακόμα αξία

24. Γιατί κατά βάθος...είμαστε καλά παιδιά

25. Γιατί τα καταφέρνουμε πάντα...έστω και την τελευταία στιγμή

26. Γιατί δε «μασάμε» από 400 χρόνια σκλαβιάς

27. Γιατί για τα μάτια μιας γυναίκας κάναμε 10 χρόνια πόλεμο

28. Γιατί όταν οι ξένοι δεν έβρισκαν λέξεις έκλεβαν τις δικές μας

29. Γιατί η λέξη φιλότιμο δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα

30. Γιατί καλή η κιθάρα και το όμποε αλλά το μπουζούκι βγάζει άλλο ήχο

31. Γιατί το «Αι Γενέαι Πάσαι» της Μεγάλης Παρασκευής μας σηκώνει την τρίχα κάγκελο

32. Γιατί όποια πέτρα κι αν σηκώσεις Έλληνες θα βρεις από κάτω

33. Γιατί ερωτευόμαστε και μισούμε με πάθος

34. Γιατί τις δύσκολες στιγμές τις περνάμε με φίλους χωρίς να χρειαζόμαστε ψυχίατρο

35. Γιατί ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης και ο Περικλής ήταν Έλληνες

36. Γιατί η Μερκούρη, ο Χατζιδάκις και ο Ελύτης ήταν Έλληνες

37. Γιατί η συνταγή «αλά ελληνικά» είναι η πιο πετυχημένη

38. Γιατί η τρέλα δεν πάει στα βουνά πάει στις παραλίες!

39. Γιατί οι καλοκαιρινές διακοπές είναι κοντά καιπού να τρέχουμε τώρα!

40. Γιατί όταν οι άλλοι ανακάλυπταν το κρέας εμείς είχαμε ήδη χοληστερίνη

41. Γιατί όταν εμείς φτιάχναμε τον Παρθενώνα οι άλλοι κοιμόντουσαν πάνω στα δέντρα

42. Γιατί εμείς δώσαμε τα φώτα σε όλους αυτούς που το παίζουνε ηγέτες και οδηγούν στην Ειρήνη κάνοντας πολέμους

43. Γιατί η φέτα και το ελαιόλαδο μεταφράστηκαν σε ελληνικό ταμπεραμέντο

44. Γιατί "Ένα γλυκό χωρίς"! Και όλοι καταλαβαίνουν πως πρόκειται για φραπέ

45. Γιατί μπορούμε να παρατήσουμε τα πάντα για έναν μεγάλο έρωτα!

46. Γιατί στη γλώσσα μας διακρίνουμε μεταξύ έρωτα και αγάπης...ξέρουμε όμως να ζούμε με πάθος και τα δυο!

47. Γιατί αλλάζουμε κινητό κάθε χρόνο, αυτοκίνητο κάθε τρία χρόνια και ερωτικό σύντροφο κάθε τρεις και λίγο

48. Γιατί όταν οι άλλοι φορούσαν προβιές λύκων εμείς υφαίναμε αραχνοΰφαντους χιτώνες

49. Γιατί οι Έλληνες δεν πολεμούν σαν ήρωες αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες (Winston Churchill- 1941)

50. Γιατί δε βάζουμε κέτσαπ στο φαγητό μας. Έχει από μόνο του υπέροχη γεύση

51. Γιατί όταν πονάμε ξέρουμε να κλαίμε και να χορεύουμε τη ζεμπεκιά με περηφάνια

52. Γιατί ο Έρωτας ήταν Έλληνας Θεός. Γι αυτό ξέρουμε και να αγαπάμε

53. Γιατί μπορεί να είμαστε οξύθυμοι αλλά ποτέ δεν κρατάμε κακία

54. Γιατί κανένας άλλος δεν χαίρεται για την καταγωγή του όσο εμείς

55. Γιατί παρόλο που γνωρίζουμε τον κίνδυνο τολμάμε

56. Γιατί η τρέλα στην Ελλάδα πάει με χίλια....Γι αυτό όλοι τρέχουν στο δρόμο

57. Γιατί το 95% των αστεριών και των πλανητών έχουν ελληνική ονομασία

58. Γιατί δουλεύουμε για να ζούμε και δε ζούμε για να δουλεύουμε

59. Γιατί έχουμε του κόσμου τα ελαττώματα και παρόλα αυτά είμαστε ακαταμάχητοι

60. Γιατί η ζωή μας είναι στο «δυνατό» ενώ των ξένων στο «αθόρυβο»

61. Γιατί αν η χώρα μας δεν ήταν η ομορφότερη του κόσμου, θα τη διάλεγαν για σπίτι τους οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου;

62. Γιατί όταν φωνάζουμε «αδελφέ» στο δρόμο, όλοι γυρνάνε

63. Γιατί κάνουμε τις περισσότερες καταχρήσεις κι όμως ζούμε περισσότερο

64. Γιατί ακόμα κι ο Αϊνστάιν παραδέχτηκε ότι οφείλει πολλά σε έναν Έλληνα

65. Γιατί όταν συζητάμε για δίαιτα είμαστε πάντα στο τραπέζι και τρώμε

66. Γιατί κάποτε «φωτίσαμε» ολόκληρο τον κόσμο

67. Γιατί μιλάμε δυνατά και γελάμε με την καρδιά μας

68. Γιατί είμαστε οι μόνοι που ξεκινάμε το μεσημέρι για καφεδάκι και καταλήγουμε να πίνουμε ούζο μέχρι πρωίας

69. Γιατί μπροστά στο Μετσοβόνε τύφλα να χει το Έμενταλ

70. Γιατί με μια φλόγα καταφέραμε να ενώσουμε ολόκληρο τον κόσμο

71. Γιατί ξέρουμε να εκφράζουμε το σ' αγαπώ με κάθε πιθανό τρόπο

72. Γιατί τα πιο απίστευτα είναι κι ελληνικά

73. Γιατί κυκλοφορούμε στο δρόμο στις δύο το βράδυ και δε νιώθουμε ότι είμαστε σε στοιχειωμένη πόλη

74. Γιατί σουβλάκι, σουτζουκάκι και λοιπές ελαφριές γεύσεις είναι η αδυναμία μας

75. Γιατί είμαστε περήφανοι για το παρελθόν μας

76. Γιατί δεν πάμε για ύπνο με τις κότες αλλά το ξημερώνουμε διασκεδάζοντας

77. Γιατί ακόμη και το πιο μικρό ξωκλήσι μας λούζεται από φως. Δεν πιάνεται η ψυχή μας απ' τη σκοτίδα του βιτρώ

78. Γιατί τα λέμε έξω απ΄ τα δόντια

79. Γιατί ξέρουμε να «κλέβουμε» αλλά και να μην «καρφώνουμε» αυτόν που «κλέβει» στις εξετάσεις

80. Γιατί έχουμε πάντα μια λύση- έστω και πλάγια- σε όλα

81. Γιατί οι γονείς μας δεν ξεχνάνε ότι υπάρχουμε μόλις κλείσουμε τα δεκαοκτώ

82. Γιατί είμαστε των άκρων

83. Γιατί την κάθε δυσκολία την αντιμετωπίζουμε για χιούμορ

84. Γιατί το αντιπροσωπευτικότερο ελληνικό σύνθημα είναι: «Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο!»

85. Γιατί οι Ολυμπιακοί Αγώνες γεννήθηκαν εδώ

86. Γιατί όταν θέλουμε να λιαστούμε, έχουμε αμμουδιά και θάλασσα. Δεν ξεχυνόμαστε στα γρασίδια ούτε βουτάμε στα σιντριβάνια

87. Γιατί βλέπουμε τον ουρανό γαλάζιο κι όχι μολυβί

88. Γιατί εδώ που ζούμε όλο το χρόνο, ο ξένος το έχει σκοπό ζωής να έρθει μία εβδομάδα

89. Γιατί η Ελλάδα είναι η πιο φτωχή χώρα με τους πιο πλούσιους κατοίκους

90. Γιατί είχαμε μάγκες προγόνους

91. Γιατί ξέρουμε τι θα πει κέφι

92. Γιατί μιλάμε καλά τις ξένες γλώσσες...αλλά ποιοι μιλούν καλά τα ελληνικά;

93. Γιατί πίνουμε και καπνίζουμε περισσότερο από όλους και ζούμε περισσότερο από όλους.

94. Γιατί εμείς γράφουμε την Ιλιάδα, και οι ξένοι την κάνουν έργο χιλιάδες χρόνια μετά.

95. Γιατί το τζατζίκι, το σουβλάκι, η μαγκιά και το φιλότιμο είναι ελληνικά.

96. Γιατί μας αρέσει τα λεφτά και τα ψάρια να τα τρώμε πάντα φρέσκα.

97. Γιατί ενώ έχουμε μικρή χώρα, έχουμε μεγάλη καρδιά.

98. Γιατί το δικό μας μοντέλο ζωής έχει πολλέεεεεεες καμπύλες.

99. Γιατί η μάνα μου κάθε Αύγουστο απλώνει τραχανά. Οι άλλοι τι απλώνουν?

100. Γιατί όταν φοράμε πέδιλα, δεν τα φοράμε με κάλτσες.

101. Γιατί το σύνθημα Ελευθερία 'η Θάνατος ήταν ελληνικό.

102. Γιατί πληρωνόμαστε Παρασκευή και Κυριακή πρωί δεν έχουμε λεφτά ούτε για τσιγάρα.

103. ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Ο ΣΟΥΒΛΑΤΖΗΣ ΡΩΤΑΕΙ ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ: "ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΒΑΛΩ ΜΕΣΑ ΚΟΠΕΛΙΑ", ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΠΑΡΕΞΗΓΕΙΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΤΟΥ ΛΕΕΙ ΜΕ ΘΡΑΣΟΣ "ΑΠ' ΟΛΑ ΒΑΛΕ ΜΟΥ"
ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ. Διαβάστε όλο το άρθρο...

Ο Άνθρωπος που Έζησε 256 Χρόνια!

Η ιστορία του Li-Ching-Yun είναι αν μη τι άλλο απίστευτη, και αν δεν τη διαβάζαμε στους πλέον έγγυρους New York Times, τότε μάλλον δεν θα μπαίναμε στο κόπο να ασχοληθούμε.
Ο Li-Ching-Yun λοιπόν, γεννήθηκε στην Κίνα, και όταν παράτησε το σχολείο (σχετικά νωρίς) ασχολήθηκε με το εμπόριο βοτάνων. Μέχρι τώρα όλα καλά... μόνο που αυτή του η ασχολία κράτησε 100 ολόκληρα χρόνια! Και αν σας φαίνεται σχετικά λογικό τότε πώς θα σας φαινόταν αν σας λέγαμε ότι κράτησε λιγότερο το 1/2 της συνολικής ζωής του!?!

Ναι, σύμφωνα με έρευνες ο Li-Ching-Yun έζησε 256 ολόκληρα χρόνια, απέκτησε...180 παιδία, και είχε 23 γυναίκες. Συγκεκριμένα γεννήθηκε το 1677 και πέθανε το 1933, ενώ ακόμα και όταν είχε υπερβεί τα 100 χρόνια έμοιαζε σαν 40άρης και ήταν απίστευτα δυνατός για την ηλικία του.Μάλιστα μία μέρα ο επικεφαλής της αυτοκρατορίας Pei Wu-Fu ταξιδέψε μέχρι το σπιτι του Λι να τον ρωτήσει ποιο ειναι το μυστικό της μακροζωίας του και εκείνος απάντησε: «Κράτα ήρεμη την κάρδια, κάτσε σαν χελώνα, περπάτα χαρούμενος σαν περιστέρι, και κοιμήσου σαν σκύλος». Σύμφωνα με έγγραφα που έχουν βρεθεί το 1930 Wu -Chung- Chien, ο οποίος ήταν καθηγητής στο Minkuo University βρήκε κάποια ντοκουμέντα που αποδείκνυαν ότι ο Λι είχε γεννηθεί το 1677 και επίσης ότι το κινέζικο κράτος είχε ευχηθεί στον Λι χρόνια πολλά στα 150στα και 200στα γενέθλια.
Το μυστικό της μακροζωίας του, αν είναι γνωστό, πιθανώς να παραμένει κρυμμένο από την κινεζική κυβέρνηση... Απίστευτο λοιπόν και όμως αληθινό, ή μάλλον κινέζικό?
http://mysthria.blogspot.com/ Διαβάστε όλο το άρθρο...

Ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν το ανθρώπινο σώμα

1. Η τροφή χρειάζεται 7 δευτερόλεπτα για να πάει από το στόμα στο στομάχι
2. Μια τρίχα του κεφαλιού μπορεί να αντέξει 3 κιλά βάρος
3. Το ανδρικό μόριο έχει -κατά μέσο όρο- 3 φορές το μήκος του αντίχειρα
4. Το μηριαίο οστό είναι ανθεκτικότερο από το τσιμέντο
5. Η καρδιά των γυναικών κτυπά γρηγορότερα από των ανδρών
6. Υπάρχουν περίπου 1 δις βακτηρίδια σε κάθε πόδι μας...
7. Οι γυναίκες ανοιγοκλείνουν τις βλεφαρίδες 2 φορές περισσότερο από τους άνδρες
8. Η επιδερμίδα ενός ανθρώπου ζυγίζει περισσότερο από τον εγκέφαλό του
9. Το ανθρώπινο σώμα χρησιμοποιεί 300 μύες απλά και μόνο για να στέκεται όρθιο
ΥΓ: Οι γυναίκες έχουν τελειώσει την ανάγνωση αυτού του μηνύματος ενώ οι άνδρες μετράνε ακόμα τον αντίχειρά τους Διαβάστε όλο το άρθρο...

Ο Μίλτος γράφει... To άρθρο που στείλαμε στο tromaktiko και δημοσιεύτηκε...

Αγαπητό tromaktiko
Καταρχήν συγχαρητήρια για την καλή δουλειά.
Γράφω με αφορμή τα μηνύματα παραπόνων για το κάπνισμα στις καφετέριες και ταβέρνες ανά την Ελλάδα.Να πω κι εγώ μια γνώμη λοιπόν μέσω της προσωπικης μου "περιπέτειας".
Το περασμένο Σάββατο είπα να βγω για ενα ποτάκι μετά από αρκετό καιρό,στην πόλη της Μυτιλήνης όπου ζω.Ψάχνοντας να παρκάρω λοιπόν η πρώτη μου εικόνα ήταν να δω τα όργανα του λιμενικού να γράφουν όλα τα παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στην προκυμαία της πόλης.(Τους θαμώνες δλδ των μαγαζιών εκείνο το Σαββατόβραδο).Αφού βρήκα και πάρκαρα κάπου νόμιμα πήγα στο μαγαζί που επέλεξα με σκοπό να πιω μόνον ένα ποτό αφου πιθανότατα στην επιστροφή μου θα "έπεφτα" σε αλκοτεστ.Μόλις ήρθε το ποτό μου έκανα την κίνηση συνήθειας να ανάψω ένα τσιγάρο.Αμέσως σκέφτηκα ότι πλεον σε κλειστούς χώρους απαγορεύεται.Ηταν η πρωτη έξοδος μου που λόγω καιρού επρεπε να κάτσω μέσα από τοτε που απαγορευτηκε,ετσι το είχα ξεχάσει. Ξενέρωσα απίστευτα που λέμε, αλλά λεω "δε βαριεσαι καλο μας κανει". Σε λιγο όμως όταν αρχισα να την βρισκω λιγο με τη μουσικουλα και το ουισκάκι, τσουπ χαμηλώνει τελειως η μουσικη αφου η αστυνομια εκανε ελέγχους με ντεσιμπελομετρο για τα επιπεδα έντασης της μουσικης.Εκατσα λίγη ωρα και εφυγα για υπνο εχοντας χαλασει η διαθεση μου.
Η καταληξη ποια ειναι;
Βγηκα και την επομενη (Κυριακη),παρκαρισμενα παρανομα δεν ειχε πουθενα,η μουσικη στα μαγαζια επαιζε κανονικα και αλκοτεστ στο δρομο επισης πουθενα.Μονο που...αυτη τη φορα τα μαγαζια ηταν ΑΔΕΙΑ!Αν λοιπον νομιζουν ολοι αυτοι οι κυριοι με το να γραφουν τα αμαξια του κοσμου που βγηκε ΕΝΑ ΣΑΒΒΑΤΟ,να κοβουν το τσιγαρο του κοσμου, να του κλεινουν την μουσικη, να του κανουν αλκοτεστ κτλ, οτι κανουν καλο στην οικονομια τοτε ειναι βαθια νυχτομένοι..Παμε για την καταστροφη.Πως θα αποδωσει το μαγαζι φπα;πως θα απασχολείσει νέους που θελουν δουλεια;πως θα χαλασω εγω στο σουπερ μαρκετ αν πληρωσω το μισο μισθο μου προστιμο σε ενα βράδυ αν όχι όλο;Πως θα δοσω στον περιπτερα να παρω τσιγαρα αν δεν μπορω να τα καπνισω;πως θα δουλεψουν οι καβες;γενικα η αλυσιδα με τα μαγαζια διασκεδασης ειναι μεγαλη.Και μην βρεθει κανενας ηθικοπλαστικος και μου πει οτι ειναι σωστο το αλκοτεστ πχ γιατι το ξερω καλυτερα απ ολους οτι ειναι σωστο.Εστιαστε στο δασος,οχι στο δεντρο!!!
Ευχαριστω για την φιλοξενεια!!!
To άρθρο δημοσιευτηκε στο tromaktiko εδω http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/10/blog-post_5777.html Διαβάστε όλο το άρθρο...

Το πήραμε το μήνυμα από τους μεταλλωρύχους ή όχι;

Ακόμη διαμαρτύρεστε για το "πονάκι" που νιώθετε, ή γκρινιάζετε συνεχώς άνευ λόγου και αιτίας σε όποιον βλέπετε μπροστά σας; Εσάς συνεχώς σας αδικούν και γι' αυτό μουρμουράτε όλη μέρα; Πιστεύετε ότι αξίζετε κάτι καλύτερο κι όσο δεν το παίρνετε...τα "παίρνετε στο κρανίο"; Για ηρεμήστε λίγο, γιατί...Θα σας τύχει κάτι πιο δύσκολο και δεν θα ξέρετε πως να το διαχειριστείτε. Δηλαδή αν "κλαίγεστε" με όλους και με όλα, τι θα κάνατε στην περίπτωση που βρισκόσασταν εγκλωβισμένοι όπως οι μεταλλωρύχοι της Χιλής; Θα αυτοκτονούσατε; Με λίγα λόγια υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά προβλήματα απ' αυτά που εμείς - θεωρούμε ότι - έχουμε κι όλα παλεύονται! Επίσης, η δύναμη του ανθρώπου είναι πολύ μεγάλη και αδικεί τον εαυτό του όποιος "τρώγεται" με τα ρούχα του.

Με αγάπη από τη Χιλή....
http://www.markos.tv/ Διαβάστε όλο το άρθρο...